The glory of Lord Vishnu is in his name

பெயரில்தான் இருக்கிறது பெருமாளின் மகிமை
Social Enterprise - வார்த்தைகளும், வார்தைகளோடினைந்த சேவைகளின் பரிமாணமும்

Some years back I happened to attend a gathering on “Social Health” to discuss about the menace of immoral trafficking. A VIP who shared his opinion in the meeting frequently used the term “vipachaarikal” (prostitutes). With all humility, I expressed that it is better to use the term “Sex Thozhilaarkal” (Commercial Sex Workers) instead of vipachaarikal. Irritated by this the VIP reacted, “if we call them as commercial sex workers will they change their style providing pleasure? ..a filthy act is always filthy in whatever way we call it…this is like putting old wine in new bottle". I would have kept quiet. But my fate didn’t allow me to be silent. I started explaining the difference between using the term prostitute and commercial sex worker. The term commercial sex work is much more sympathetic than prostitution… appreciative of social-economic causes that forced them to take it up, much more gender sensitive, less stigmatic …but I was silenced.
Words are not mere letters…not meaningless syllables…always pregnant with meaning. It will change our perception. It liberates and empowers individuals and masses.
The world accepted the word “development” because it thought that it is better than its predecessors i.e. social evolution, social progress, modernization. Everything is changing towards better. From handicapped to differently abled ....from untouchables to dalits. Is it not?
We use certain terminologies interchangeably like voluntary organization, non govt. organization, non profit organization, third sector/ civil society organizations… and now social enterprises. Those who use social enterprises in their discourse feels that it coveys one’s desire to be practical, commercially viable, less dependency on external funding, accountability, long term sustainability, innovation and creativity, improved efficiency and above all the missionary zeal and involvement in the things they want to change /address.
Aravind Eye Hospital with which majority of Tamilians are familiar is identified as a Social Enterprise by the global service sector. For a pittance of fifty rupees one can take up an eye check up by a high profiled and experienced ophthalmologist using the state of the art instruments. This is unthinkable in any part of the world. Dr. G. Venkatasamy and the great institution he built are the symbols of dedicated service and millions have safeguarded their sight, thereby their livelihood at free of cost.
There is no doubt that the concept of social enterprise and social entrepreneurship is going to mould the character and functioning of the voluntary sector in the future and it is better to understand it.
Those who are doing their Master of Social Work (Community Development Specialization) in Madurai Kamaraj University’s affiliated colleges are studying about the subject under the new syllabus (2009-10). One can access (Scribd & wePapers) the reading material related to the subject from this blog (at the end of this post)

சமூக ஆரோக்கியத்தைப் பற்றிய ஒரு ஆலோசனைக் கூட்டம். கூட்டத்தில் பங்கேற்ற "முக்கியஸ்தர்", prostitution ஐப பற்றி சில கருத்துக்களைச் சொன்னார். விபச்சாரம், விபச்சாரிகள் என்று அவர் அடிக்கடி சொன்னது ஒரு மாதிரியாய் இருந்தது. நான் எல்லாக் கூட்டத்திலும் அமைதியாக இருப்பது மாதிரி அந்தக் கூட்டத்திலும் இருந்திருக்கலாம். இருப்பினும் பணிவாகவே " prostitutes" ஐ செக்ஸ் தொழிலாளர்கள் "commercial sex workers" என்று அழைப்பது நடைமுறைக்கு வந்துவிட்டதாலும், அவ்வார்த்தை நாகரீகமாக உள்ளதாலும், இந்தக் கூட்டத்திலும் செக்ஸ் தொழிலாளர்கள் "commercial sex workers" என்ற வார்த்தையே உபயோகப்படுத்தலாமென்றேன். என்னுடைய வேண்டுகோளை சரியான அர்த்தத்தில் புரிந்து கொள்ளாமல், கொஞ்சம் எரிச்சலுடனே, "commercial sex workers" என்றால் வித்தியாசமாக உறவாடுவார்களா? பழைய கருமத்தைத் தானே செய்கிறார்கள்? நீங்கள் சொல்வது புதிய மொந்தையில் பழைய கள் என்பது மாதிரி பேசிவிட்டார். என்னை மட்டம் தட்டும் நோக்கமே பெரிதாகத் தென்பட்டாலும், நான் மீண்டும் பணிவுடனே, " prostitutes" என்ற வார்த்தைக்கும் "commercial sex workers" என்ற வார்த்தைக்கும் உள்ள வித்தியாசத்தைப் பற்றி விளக்க ஆரம்பித்தேன். இரண்டும் ஒரே தொழில்தான். நாம் அதைப் பார்க்கும் பார்வை மாறவேண்டும். ஒன்றில் பெண்மையை இழிவு படுத்தி, அந்தச் செயலுக்கு அவர்கள்தான் காரணம் என்றும் கருதி அவர்களின் மனித உரிமையைப் பறிக்கின்றோம். இன்னொரு சொல்லில் அவர்களைக் கருணையுடன் புரிந்துகொள்ள முயற்சிகின்றோம். வார்த்தைகள் வேறுபடும்போது பிரச்சினையின் பரிமாணங்களும், புரிதலும் வேறுபடுகின்றது. தெளிவு பிறக்கின்றது. பிரச்சினையை சாமாளிக்கும் ஆற்றல் கூடுகிறது என்று சொல்லச் சொல்ல என்னை உட்காரச் சொல்லிவிட்டார்கள்.
வார்த்தைகள் முக்கியம். அதைவிட வார்த்தைகளுக்கு நாம் கற்பிக்கும் அர்த்தமும். இல்லையா?
Charity Organization, Voluntary Organization, Non Governmental Organization, Non profit / No profit Organization, Third Sector, Civil Society Organization என்று பல பெயர்களில் நாம் தன்னார்வத் தொண்டு நிறுவனங்களை அழைக்கின்றோம். ஒவ்வொரு பெயருக்கும் பின்னால் ஒரு ஆழ்ந்த அர்த்தமுண்டு . அதற்காக Charity organization எல்லாம் செயலாற்றுப் போய்விட்டது என்று சொல்லமுடியாது.Charity Organization- னின் பரிணாம வளர்ச்சிதான் தான் Non profit / No profit Organization.கடந்த காலங்களில் செய்த தருமத்தைப் போல நிகழ் காலத்தில் செய்யமுடியாது. தொண்டு நிறுவனங்கள் நிலைப்பட வேண்டுமென்றால், அவைகள் சுய பலத்தில் செயல்பட வேண்டுமென்றால் அணுகு முறைகள் மாற வேண்டும். அந்த மாற்றங்களெல்லாம், மாறி வரும் பிரச்னைகளின் தன்மைக்கேற்றவாறு தீர்வுகள் காணப் படவேண்டுமென்ற உத்வேகத்தில் எழுவது.
அந்த உத்வேகத்தின் ஒரு பிரதிபலிப்பே, "Social Enterprises" என்ற வார்த்தைப் பிரயோகம். கொஞ்சம் வியாபார நோக்கு, தன்னுடைய செயல்பாடுகளுக்கு தானே வருமானமீட்டிக் கொள்ளல், அடுத்தவர் கையை எதிர்பார்க்கும் சார்புத் தன்மையை குறைத்துக் கொள்ளல், இத்துடன் தொண்டு நிறுவனங்களுக்கே உரிய அர்பணிப்பு இதையெல்லாம் உள்ளடக்கியதே "Social Enterprises". Enterprise என்ற வார்த்தையைக் கேட்டாலே ஏன் சில பேர் எதற்கு தீ மிதித்தது மாதிரி பதறுகிறார்கள் என்று தெரியவில்லை. ஆக்கத்தையும், திறனையும் அதிகமாக முன் நிறுத்துவதாலா?
நமக்கெல்லாம் பரிச்சியமான அரவிந்த் கண் மருத்துவமனையை "Social Enterprise" என்று உலகம் அடையாளம் காணுகிறது. Dr.வேங்கடசாமியும் அவரால் உருவாக்கப்பட்ட ஒப்புயர்வற்ற மனித வளமும் உலகிற்கு கிடைத்த அருங்கொடை.
சுவிட்சர்லாந்து நாட்டில் வாழும் எங்கள் கல்லூரி முதல்வரின் மருமகன் சமீபத்தில் அரவிந்த் திற்கு கண் மருத்துவ பரிசோதனைக்காகச் சென்று இன்னும் அதிர்ச்சியில் இருந்து மீளவில்லை. 50 ரூபாய் கட்டணத்திற்கு அதிநவீன கருவிகளைக் கொண்டு (State of the art instruments) அனுபவம் வாய்ந்த கண்மருத்துவர்கள் பரிசோதித்து அனுப்புகிறார்கள் என்றால் அது உலகில் எங்கும் நடக்காத ஆச்சர்யம் அல்லவா?
அரவிந்த் என்னும் " Social Enterprise" இன் திறனும், அர்பணிப்பும் எல்லாத் தொண்டு நிறுவனங்களுக்கும் கைவரப் பெற்றால் நாடு நலமாயிருக்கும்.
எனக்கென்னவோ மற்ற எல்லா வார்த்தைகளையும் விட (Voluntary Organization, Non Governmental Organization, Non profit / No profit Organization, Third Sector, Civil Society Organization) Social Enterprise என்ற வார்த்தையில் துடிப்பும், நிறுவனச் சுயமரியாதையும் கொஞ்சம் தூக்கலாகவே இருப்பது மாதிரி படுகிறது.
இந்தக கல்வியாண்டு முதல் (2009-10 ) Management of Non Governmental Organization என்ற தாளுக்கு பதிலாக Introduction to Social Entrepreneurship என்ற தாள் அறிமுகமாகின்றது. அப் பாடத்திட்டத்தையும் (Syllabus) அப் பாடத்திட்டம் சம்பந்தமான மாணவர் கையேடுகளையும் (Student’s Guide) இந்த பிளாக்கின் மூலம் Scribd & We Papers தளங்களில் பார்க்கலாம்

Syllabus -Introduction to Social Entrepreneurship

Reading Material Scribd wePapers

How to dream? எப்படி கனவு காண வேண்டும்?

சௌமியாவின் கனவு

ஒரு அதிகாலை நேரம். வெளியூர் பயணத்தையொட்டி சீக்கிரம் தயாராக எழுந்து விட்டிருந்தேன். ஒரு SMS வந்தது. பார்த்தால் சௌமியா என்ற முன்னாள் மாணவி அனுப்பி இருந்தார். அவர் SMS எல்லாம் அனுப்ப மாட்டார். எதுவா இருந்தாலும் மொபைலில் நேரடியாகப் பேசுவார். SMS அனுப்பாதவர்களிடமிருந்து, அதுவும் அதிகாலையில் வருகிறது என்றால் பதற்றம்தான். அந்த SMS இன் உள்ளடக்கம் இதுதான்.

Good morning sir. I had a dream yesterday night. It was about an interaction in a forum of learned people like you.It was a pleasure that I was given a chair in that. The proceeding was about a silent, revolutionary community development movement.I couldn't just exactly recollect what I dreamt of. I was extremely happy the way you and the other learned honored me. Thank you sir. ஒரு வித்தியாசமான கனவு.

ஆசிரியர் - மாணவர் என்ற உறவையும் மீறி ஏற்படும் பரஸ்பர அபிமானத்தால், எதையும் உரிமையுடன் பேசும் பல மாணவர்களில் அவரும் ஒருவர். ஆகையால் "yesterday I had a dream" என்ற வரிகளைப் பார்த்தவுடன் கொஞ்சம் பயந்தேன். சினிமாவில் வடிவேலு மொத்து வாங்கிய மாதிரி நாலைந்து பேர் உங்களை மொத்த, தற்செயலாக அங்கு வந்த நான் அதை தடுத்து நிறுத்தினேன் என்று எழுதியிருப்பாரோ என்று தொடர்ந்து பயந்து கொண்டே படிக்க அப்படி ஏதுமில்லை. "It was a forum of learned people like you" என்ற வரியைப் படித்தவுடன், "வாத்தியார்களை நாசுக்காக கிண்டலடிப்பதில் இவர்கள் கில்லாடிகள் தாம். ரூம் போட்டு யோசிப்பார்களோ" என்று எண்ணிக்கொண்டே தொடர " it was a forum of of silent, revolutionary community development movement" என்ற வார்த்தைகள் எனக்கு ஆறுதலும் பெருமையும் அளித்தன.

MSW இல் Medical & Psychiatric Social Work Specialization எடுத்து Summer Placement க்கு சென்னையில் ஒரு development organization னுக்கு போக அவரைப் பிடித்தது வினை. Development Field ன் பால் அவருக்கு ஒரு ஈர்ப்பு ஏற்பட்டது. Community Development Specialization எடுக்கத் தவறியதற்காக ஆதங்கப்படுவார். பின் HR Field க்கு பணிக்குச் சென்றார். இருந்தாலும் அந்த development thinking இருக்கும். எதாவது ஒரு நல்ல Corporate Social Responsibility பொறுப்புக்கு போக வேண்டுமென்ற விருப்பம் இருந்தது. அவர் கண்ட கனவு கூட அதன் வெளிப்பாடோ என்னவோ?.

அந்த SMS க்கு நான் பதில் சொல்லவில்லை."என்னடா சார்! நம்ம SMS க்கு பதிலே சொல்லவில்லை" என்று சௌமியா வருதப்பட்டிருக்கலாம்.ஆனால் அவருடைய கனவு என்னை மறு கனவு காணத் தூண்டியது. வெளியூரில் இருந்ததால் எழுதி போஸ்ட் செய்யத் தாமதமாகிவிட்டது. இதோ அந்த மறு கனவு.

லண்டன் ஹீத்ரோ விமான நிலையம். நான் சவுத் ஆப்ரிக்காவிலுள்ள ஒரு நகருக்கு விமானம் மாற வேண்டும். எதிரே குழந்தையை perambulator ரில் வைத்து தள்ளிக்கொண்டு வரும் சௌமியா. இருவருக்கும் மகிழ்ச்சி. ஏதோதோ பேசுகிறோம். நினைவில் இல்லை. "என்னம்மா குழந்தை பிறந்ததைக் கூட சொல்லவில்லை என்று கடிந்து கொள்கிறேன்..அதற்கு சௌமியா சமாதானம் சொல்வது மாதிரி, "என்ன சார் செய்வது. Conceive ஆனா பத்து நாளில், சிலி நாட்டில் நடந்த civil conflicts ஐ handle பண்ணுகிற UN Negotiation Team உடன் போக வேண்டிய கட்டாயம். சந்தோசமாகத்தான் சென்றேன். அங்கு Team க்கு பிரச்சினை இல்லையென்றாலும், நாட்டை விட்டு வெளி ஏற முடியவில்லை. பாப்பா கூட அங்கேதான் பிறந்தது. அவர்தான் special permission எல்லாம் வாங்கி குழந்தையைப் பார்த்து விட்டுச் சென்றார். வருடம் முடிவதற்குள் குழந்தைக்கு மொட்டைஅடிக்க வேண்டுமல்லவா, அதற்காக மதுரைக்குச் சென்று கொண்டிருக்கிறேன்.

Perambulator ல் குழந்தை அமைதியாகத் தூங்கிக் கொண்டிருந்தது. பேபி க்கும் jet log அவஸ்தை உண்டல்லவா? இதற்குள் checkin னுக்காக அழைப்பு. எனக்கோ சங்கடம். குழந்தையை எப்படி வெறுமனே ஆசிர்வதிப்பது? .

என் கழுத்திலிருந்த செயினைக் கழற்றி, குனிந்து குழந்தையின் கழுத்தில் போட்டுவிட்டு நிமிர முயற்சிக்கின்றேன். நிமிர முடியவில்லை.முதுகு பிடித்துக்கொண்டது. வயசாகிவிட்டதல்லவா.
முதுகு வலியால் கனவு கலைந்தது.

கனவென்றால் இப்படி கனவு காணவேண்டும்.

கனவுகளுக்கெல்லாம் வரியா போடப் போகிறார்கள்? திரு. சிதம்பரம் அவர்கள் நிதி அமைச்சராக இருந்தால் கூட, தமிழ் தெரிந்தவரானதால், கனவைப் புரிந்து கொண்டு ஏதாவது வரியைக் கிரியைப் போட்டுத் தொலைத்து விடலாம். பிரணாப் முகர்ஜிக்கு தமிழ் தெரியாதாகையால் தைரியமாகக் கனவு காணலாம்.

கனவில் என்னைக் கவுரவப் படுத்தியதற்கு நன்றி சௌமியா. மறு கனவின் மூலமாக உங்களையும், மற்ற மாணவர்களையும் கவுரவப் படுத்திவிட்டேனா?

Celebrate our cities -நாடு போற்றுக- நகரம் போற்றுக

When I was doing my MSW in the seventies, there was a thought provoking question to be answered in the university examination i.e. Critically comment on “Industrialize or perish – Industrialize and perish” Those who had chosen the question to answer might have selected the second option – Industrialize and perish –because the instruction we received in the class and the text books prescribed for us, described only the negative aspects of industrialization and urbanization. We, the social work genre, learned to blame the most fundamental social processes because the twins either caused or aggravated many of the social problems that the social workers are expected to handle. The attitude has not yet changed.

The world would not have progressed to its current level without industrialization and urbanization. All of us love to live in a big city, to have an address in a posh locality of a city, presume that city dwellers are more dynamic and enterprising … ready to exploit and enjoy the externalities offered by the city, but celebrate the rural life. All of us in a way escapists and hypocrites. We don’t want to live in the villages, allowed it to decay but feel nostalgic about villages by living in a city.

Cities have became an integral part of human life and civilization. It is projected that 3/4 of the humanity is going to live in the urban centers in the near future. Our grand children will be born and brought up only in cities.

There is an urgent need to make our cities more humane and more green. This demands a change in our attitude and the way we participate in the city life. We need to understand and celebrate our urban heritage

I was born and brought up in a village and chosen to live in a million plus city. I owe a lot to the city where I live. That is why I consciously avoid making any negative impression about city life. The material that I have compiled to introduce “Understanding Urbanization and Urban Community Development” vouch for that.

பெண்கள் இல்லாமலிருந்திருந்தால் நமக்கு ஆறுதலே தேவைப்பட்டிருக்காதுதான். ஆனால் இப்பொழுது பெண்களால்தானே ஆறுதலடைகிறோம் என்று எப்போதோ படித்த நினைவு. அது போலத்தான் ....சமூகம் தொழில்மயமாகாமலும், நகர்மயமாகமலும் இருந்திருந்தால் நமக்குப் பல பிரச்சனைகள் இருந்திருக்ககாதுதான். ஆனால் இப்போது நாம் வாழும் வாழ்க்கையே தொழில்மயமானதிலிருந்தும், நகர்மயமானதிலிருந்தும் கிடைத்திருப்பதுதானே. நகரங்கள் நரகங்கள் அல்ல. அது ஒரு நாகரீகப் போக்கு. கோடிக்கனக்கான மக்களின் ஆசைகளின், அபிலாட்சைகளின் ஆடுகளம். நமது நகரங்களை நன்றாக நிர்வாகம் செய்தாலே நம்முடைய பல பிரச்சனைகளுக்குத தீர்வு காணலாம். நகரங்களில் வாழ்ந்து கொண்டே கிராமங்களை சிலாகித்துப் பேசும் போக்கு மாற வேண்டும். எனக்கென்னவோ, மற்ற எவரையும் விட அண்ணல் அம்பேத்கார் நகரங்கள் - கிராமங்களைப் பற்றி சரியான அபிப்பிராயங்களை தெரிவித்துச் சென்ற மாதிரி படுகிறது.
நம்மில் பலர் டவுனுக்கு பஞ்சம் பிழைக்க வந்து, நகர வாழ்க்கையை மனப்பூர்வமாக விரும்பி ஏற்றுக் கொண்டவர்கள். நகரங்களில் வாழ்ந்து கொண்டே, நகர வாழ்க்கையை மட்டம் தட்டி, கிராமங்களை சிலாகிப்பது, மனவியுடனிருக்கும் போது, வேறொரு பெண்ணுடன் மனதளவில் நெருக்கமாயிருப்பது போல் படுகிறது. கல்வியா? செல்வமா? வீரமா? என்ற கேள்விக்கு நம்மிடம் விடையில்லாதது போல, நகரமா? கிராமமா? என்ற கேள்விக்கும் நம்மிடம் விடையில்லை. நாகரீகம் தழைக்க, இரண்டும் வேண்டும். நகரங்களையும், கிராமங்களையும் இணக்கமாக வைத்துக்கொள்வதுதான் நம் முன்னே உள்ள மிகப்பெரிய சவால். அந்தச் சவாலை ஏற்றுக்கொள்ள சரியான புரிதல் இருக்கவேண்டும்.
"கிராமம் போற்ற" நாம் யாரிடமும் பாடம் கேட்க வேண்டியதில்லை. ஆனால் "நகரம் போற்ற" நாம் நிறைய பாடம் கற்றுக்கொள்ளவேண்டியதிருக்கின்றது. அதற்கான சிறு முயற்சிதான் மாணவர்களுக்காகத தொகுக்கப்பட்ட "நகரமயமாதலும் & நகர சமுதாய மேம்பாடும்"