Celebrate our cities -நாடு போற்றுக- நகரம் போற்றுக

When I was doing my MSW in the seventies, there was a thought provoking question to be answered in the university examination i.e. Critically comment on “Industrialize or perish – Industrialize and perish” Those who had chosen the question to answer might have selected the second option – Industrialize and perish –because the instruction we received in the class and the text books prescribed for us, described only the negative aspects of industrialization and urbanization. We, the social work genre, learned to blame the most fundamental social processes because the twins either caused or aggravated many of the social problems that the social workers are expected to handle. The attitude has not yet changed.

The world would not have progressed to its current level without industrialization and urbanization. All of us love to live in a big city, to have an address in a posh locality of a city, presume that city dwellers are more dynamic and enterprising … ready to exploit and enjoy the externalities offered by the city, but celebrate the rural life. All of us in a way escapists and hypocrites. We don’t want to live in the villages, allowed it to decay but feel nostalgic about villages by living in a city.

Cities have became an integral part of human life and civilization. It is projected that 3/4 of the humanity is going to live in the urban centers in the near future. Our grand children will be born and brought up only in cities.

There is an urgent need to make our cities more humane and more green. This demands a change in our attitude and the way we participate in the city life. We need to understand and celebrate our urban heritage

I was born and brought up in a village and chosen to live in a million plus city. I owe a lot to the city where I live. That is why I consciously avoid making any negative impression about city life. The material that I have compiled to introduce “Understanding Urbanization and Urban Community Development” vouch for that.

பெண்கள் இல்லாமலிருந்திருந்தால் நமக்கு ஆறுதலே தேவைப்பட்டிருக்காதுதான். ஆனால் இப்பொழுது பெண்களால்தானே ஆறுதலடைகிறோம் என்று எப்போதோ படித்த நினைவு. அது போலத்தான் ....சமூகம் தொழில்மயமாகாமலும், நகர்மயமாகமலும் இருந்திருந்தால் நமக்குப் பல பிரச்சனைகள் இருந்திருக்ககாதுதான். ஆனால் இப்போது நாம் வாழும் வாழ்க்கையே தொழில்மயமானதிலிருந்தும், நகர்மயமானதிலிருந்தும் கிடைத்திருப்பதுதானே. நகரங்கள் நரகங்கள் அல்ல. அது ஒரு நாகரீகப் போக்கு. கோடிக்கனக்கான மக்களின் ஆசைகளின், அபிலாட்சைகளின் ஆடுகளம். நமது நகரங்களை நன்றாக நிர்வாகம் செய்தாலே நம்முடைய பல பிரச்சனைகளுக்குத தீர்வு காணலாம். நகரங்களில் வாழ்ந்து கொண்டே கிராமங்களை சிலாகித்துப் பேசும் போக்கு மாற வேண்டும். எனக்கென்னவோ, மற்ற எவரையும் விட அண்ணல் அம்பேத்கார் நகரங்கள் - கிராமங்களைப் பற்றி சரியான அபிப்பிராயங்களை தெரிவித்துச் சென்ற மாதிரி படுகிறது.
நம்மில் பலர் டவுனுக்கு பஞ்சம் பிழைக்க வந்து, நகர வாழ்க்கையை மனப்பூர்வமாக விரும்பி ஏற்றுக் கொண்டவர்கள். நகரங்களில் வாழ்ந்து கொண்டே, நகர வாழ்க்கையை மட்டம் தட்டி, கிராமங்களை சிலாகிப்பது, மனவியுடனிருக்கும் போது, வேறொரு பெண்ணுடன் மனதளவில் நெருக்கமாயிருப்பது போல் படுகிறது. கல்வியா? செல்வமா? வீரமா? என்ற கேள்விக்கு நம்மிடம் விடையில்லாதது போல, நகரமா? கிராமமா? என்ற கேள்விக்கும் நம்மிடம் விடையில்லை. நாகரீகம் தழைக்க, இரண்டும் வேண்டும். நகரங்களையும், கிராமங்களையும் இணக்கமாக வைத்துக்கொள்வதுதான் நம் முன்னே உள்ள மிகப்பெரிய சவால். அந்தச் சவாலை ஏற்றுக்கொள்ள சரியான புரிதல் இருக்கவேண்டும்.
"கிராமம் போற்ற" நாம் யாரிடமும் பாடம் கேட்க வேண்டியதில்லை. ஆனால் "நகரம் போற்ற" நாம் நிறைய பாடம் கற்றுக்கொள்ளவேண்டியதிருக்கின்றது. அதற்கான சிறு முயற்சிதான் மாணவர்களுக்காகத தொகுக்கப்பட்ட "நகரமயமாதலும் & நகர சமுதாய மேம்பாடும்"