Beautiful Photo II CD Students 2008-2010

Untouchable Spring - தீண்டாத வசந்தம் -அன்டராணி வசந்தம்

தீண்டாத வசந்தம்

ஆசிரியரென்ற முறையில் சில நல்ல தமிழ்ப் புத்தகங்களைப படிக்க மாணவர்களுக்கு ஆலோசனை சொல்வதும், மாணவர்களும் தாங்கள் படித்த நல்ல புத்தகங்களைப் பற்றி என்னுடன் கலந்துரையாடியதும் கடந்த காலக் கனவாகிவிட்ட நிலையில், வினோத் அம்பேத்கர் என்ற முதலாண்டு (MSW) மாணவர், திரு. ஜி. கல்யாணராவ் தெலுங்கில் எழுதியதன் தமிழ் மொழிபெயர்ப்பான "தீண்டாத வசந்தம்" என்ற நாவலை படிக்குமாறு கொடுத்தார். வினோத் தலித் விடுதலையிலும், மேம்பாட்டிலும் ஆர்வம் கொண்டிருப்பவர். அவர் படிக்கக் கொடுத்த புத்தகமும் அதையே கருவாகக் கொண்டிருந்தது.

ஆக்க இலக்கியமும் சமூகப்பணியும் நெருங்கிய தொடர்புடையது. நான் ஆங்கில இலக்கியங்கள் அவ்வளவாகப் படித்திராவிட்டாலும், Charles Dickens தொடங்கி உலக இலக்கிய கர்த்தாக்களில் பலர், அவ்வக் காலத்திற்குரிய சமூக அமைப்பை, அதன் அவலங்களை, அதன் ஆற்றாமையை சமூகப் பணியாளர்கள் உணர்வு பூர்வமாக உள்வாங்க உதவிருக்கின்றார்கள். நானும் கூட சமூகப்பணியின் பல்வேறு கூறுகளை ஜெயகாந்தனைப படித்தே புரிந்து கொண்டேன். கி.ரா., வைரமுத்து, மேலாண்மை பொன்னுசாமி, நாஞ்சில் நாடான், சுந்தர ராமசாமி ....இப்படி பலரின் எழுத்துக்கள் என்னை எனக்குப் புரியவைத்தது. பாடப் புத்தகங்களை விட, ஆக்க இலக்கியத்தின் மூலமாக சமூகத்தைப் பற்றிய பல்வேறு பரிமாணங்களை மாணவர்கள், குறிப்பாக சமூகப் பணி மாணவர்கள் எளிதாக உள்வாங்க முடியும் என்ற நம்பிக்கை எனககிருந்தாலும், அந்த நம்பிக்கையை பரவலாக நடைமுறைப்படுத்துமளவு, சுழலோ, அறிவுத்திறனோ, ஆளுமையோ எனக்கு வாய்க்கப் பெறாததால், எனது நம்பிக்கைகளை என்னளவிற்குக குறைத்துக் கொண்டேன். காலப் போக்கில் வாசிப்பு கூட குறைந்து கொண்டு வந்தது.

புத்தகத்தின் வெளியீட்டாளர் திரு. பாலாஜி அவர்கள் பதிப்புரையில் சொல்லிய மாதிரி, இலக்கியம் நமது உணர்ச்சிகளை தூண்டச் செய்து, நமது உள்ளுணர்வுகளை பொங்கவைக்கின்றது. தீண்டாத வசந்தம் நாவல் அதை அற்புதமாகச் செய்திருக்கின்றது என்பதில் ஐயமேதுமில்லை.

தீண்டாத வசந்தம் ஒரு அற்புதமான நாவல். வாழ்க்கையின் அடிப்படைத் தேவைகளைக்கூட நிறைவு செய்து கொள்ள முடியாத நிலையிலும், மனித உரிமைகள் பலவும் மறுக்கப்பட்ட நிலையிலும், வசந்தத்தை தீண்ட முடியாதவர்களாக அல்லற்பட்டு ஆற்றாது நிற்கும் தாழ்த்தப்பட்ட சமூகங்களின் (சக்கிலியர் மற்றும் பறையர்) சில தலைமுறை மாந்தர்களின் உணர்வு பூர்வமான வரலாற்றை இந்நாவல் காட்சிப்படுத்துகிறது. நாவலைப் பற்றி திரு. வே. மீனாட்சி சுந்தரம் எழுதிய மதிப்பீடு, நாவலின் விற்பனையை சற்று பாதிப்படையச் செய்தது (பக்.4) என்பதைப் படித்த போது, பல ஆண்டுகளுக்கு முன், ஒரு நடிகை நாடகம் பார்க்கின்றாள் என்ற ஜெயகாந்தன் நாவலின் மக்கள் பதிப்பு அறிமுக விழா மதுரையில் நடந்த போது, ஏற்பட்ட சம்பவம் நினைவிற்கு வந்தது.

"ஒவ்வொரு தடவையும் நாவலின் நாயகி, கல்யாணியை வெற்றிலைச் சாறைத் துப்ப முற்றத்திற்கு அனுப்பாமல், பக்கத்தில் எச்சில் பணிக்கத்த்தை வைத்திருந்தால், ரங்கா -கல்யாணி உரையாடல் பல நேரங்களில் தடைபடாமல் தொடர்ந்திருக்கும்" என்ற அர்த்தத்தில் பல்கலைக் கழக பேராசிரியர் டாக்டர். தமிழண்ணல் கருத்துக் கூற, ஏற்புரை நிகழ்த்திய ஜெயகாந்தன், “அவள் என்னுடைய நாயகி! அப்படித்தான் எச்சிலைத் துப்புவாள்! அதை விமர்சிக்க உங்களுக்கு உரிமையில்லை" என்று ஆண்மையோடு பொங்கினார். ஜெயகாந்தனின் ஆவேசம் எனக்குப் பிடித்திருந்தது.

தமிழண்ணல் சொன்ன மாதிரியே, வே.மீ யும் " போராட்டக்காரனான ஜெசி மலைப்பாறையில் படுத்து வானத்தைப் பார்த்துக்கொண்டிருக்கலாமா? அவன் மக்களோடல்லவா இருந்திருக்க வேண்டும்?" என்று கேள்வி எழுப்புகிறார். ஜெயகாந்தன் பாணியில் சொல்லவேண்டுமென்றால், "அவன் ஜெசி! அவன் அப்படித்தான் வானத்தைப் பார்ப்பான்" என்றுதான் முடிக்க வேண்டும்.

தலித்துகளுக்கென்று இன்று வலிமையான இயக்கங்களும், தலைவர்களும் உள்ளனர். அரசியல், அரசாங்கம், அறிவியல் (தொழில் நுட்பம்), ஒவ்வொரு ஊரிலுமிருந்த விவரிக்க இயலாத உட்சாதி போட்டிகள், அது உருவாக்கிய உறவு முறைகள்... தலித்துகளின் விடுதலை ஒரு வழிப் பாதையாக இருந்ததில்லை. ஆனால், அந்தத் தடங்களில் நடந்து, நடந்து அதைப் பாதையாக்கிக் காட்டிய பெருமை தலித்துகளுக்கே உண்டு. நம்மில் பலர் மேலிருந்து கைகளைக் கொடுத்து தூக்கிவிட்டிருக்கலாம். அப்படி மேலே இழுக்கும் போது, முழுச் சுமையால் நாம் மூச்சுத் திணராத அளவுக்குக் கிழிருந்து முட்டுக் கொடுத்தவர்களும் அவர்கள்தான்.

காலந்தோறுமான தலித் விடுதலையை நான் கூர்ந்து கவனித்தவனில்லை. இருப்பினும் 60 களில் உள்ளாட்சித் தேர்தல்கள் நடந்தபோது, அரசியல் கட்டாயத்தால் தலித்துகளுடனான சமூக உறவுகள் சற்று மாற்றமடைய ஆரம்பித்ததை நான் கவனித்திருக்கின்றேன். பசுமைப் புரட்சிக்க்குப் பின், அதுகாறும் சோற்றுக்கும், குறைந்த சம்பளத்திற்கும் "attached labour" ஆக இருந்த தலித்துக்கள், எவரிடமும் வேலைக்குச் செல்லும் சுதந்திரமான தினக் கூலிகளானார்கள்.வெண்மைப் புரட்சி, கால்நடை வளர்ப்பிலிருந்த கண்ணோட்டத்தை மாற்றியதால், பண்ணை மாடுகளைச சோற்றுக்காக பராமரித்துக் கொண்டிருந்த தலித்துக்கள் அதிலிருந்து விடுதலை பெற்றனர். மின்சாரம், தார்ச்சாலை, பேருந்துகள் அறிமுகம் என்று கட்டமைப்பு வசதிகள் தலித்துகளின் மீதான கட்டுபாடுகளை தளரச் செய்தது. இயந்திரங்கள் நுழைய, நுழைய சமத்துவம் பல வழிகளில் சாத்தியமாயிற்று என்பது என்னுடைய கணிப்பு

அரசியல், அரசாங்கம், அறிவியல் - இவை மூன்றும் வடிவமைத்துக் கொடுக்கும் வழிமுறைகளை, அதனால் ஏற்படும் பொருளாதார வளர்ச்சியை ஒவ்வொரு சமுதாயமும் ஒவ்வொரு மாதிரியாக உள்வாங்குகிறது. இந்த உள்வாங்கலுக்கு ஏற்ப அபூர்வமாக சில இடங்களில் ஒட்டு மொத்த சமூகமும் மற்றுருவாக்கமடைகிறது. சில இடங்களில், சமூகங்களுக்கிடையில் சமகாலச் சிந்தனைப் போக்கிற்கு ஒத்திசைவற்ற உறவு முறைகளை உருவாக்குகிறது. இந்த ஒத்திசைவற்ற உறவு முறைகளால் எல்லோரும் அலைக்கழிக்கப்படுகிறோம். அவஸ்தைக்கு உள்ளாகிறோம்.தலித் விடுதலையும், தலித் விடுதலையின் மீது அசூயை கொள்ளாத மனப்பாங்கும், அரசியல், சமூக, பொருளாதாரரீதியாக புறக்கணிக்கப்பட்ட சமூகங்கள் எழுச்சி கொள்ளும் போது, அவர்களே எழுந்து நிற்கும் போது, நாமும் எழுந்து நிற்கலாம் என்று போட்டியிட அல்ல, மாறாக எல்லோரிடமும் தன்னம்பிக்கையை வளர்ப்பது நம்முன்னே உள்ள மிகப் பெரிய சவால். இந்தச் சவாலைச் சாத்தியமாக்குமளவு நம்மிடையே ஆக்க இலக்கியங்கள் படைக்கபபடவேண்டும். படைக்கப்படும் என்ற நம்பிக்கை இருக்கின்றது.

சந்தேகத்திற்கிடமில்லாமல் நேற்றைவிட இன்று நீதிமிக்க சமூகத்தை நாம் படைத்திருக்கின்றோம். நம்முடைய போராட்டங்கள் எல்லாம் நாம் தோற்றுப் போய்விட்டதற்கான அடையாளங்களல்ல. மாறாக இலட்சிய சமூகம் படைப்பதற்காகத்தான். ஏனனெனில், அங்கு குறைவற்ற, பழுதுபாடாத நீதி இருக்குமென்று நம்புகிறோம்.

The glory of Lord Vishnu is in his name

பெயரில்தான் இருக்கிறது பெருமாளின் மகிமை
Social Enterprise - வார்த்தைகளும், வார்தைகளோடினைந்த சேவைகளின் பரிமாணமும்

Some years back I happened to attend a gathering on “Social Health” to discuss about the menace of immoral trafficking. A VIP who shared his opinion in the meeting frequently used the term “vipachaarikal” (prostitutes). With all humility, I expressed that it is better to use the term “Sex Thozhilaarkal” (Commercial Sex Workers) instead of vipachaarikal. Irritated by this the VIP reacted, “if we call them as commercial sex workers will they change their style providing pleasure? ..a filthy act is always filthy in whatever way we call it…this is like putting old wine in new bottle". I would have kept quiet. But my fate didn’t allow me to be silent. I started explaining the difference between using the term prostitute and commercial sex worker. The term commercial sex work is much more sympathetic than prostitution… appreciative of social-economic causes that forced them to take it up, much more gender sensitive, less stigmatic …but I was silenced.
Words are not mere letters…not meaningless syllables…always pregnant with meaning. It will change our perception. It liberates and empowers individuals and masses.
The world accepted the word “development” because it thought that it is better than its predecessors i.e. social evolution, social progress, modernization. Everything is changing towards better. From handicapped to differently abled ....from untouchables to dalits. Is it not?
We use certain terminologies interchangeably like voluntary organization, non govt. organization, non profit organization, third sector/ civil society organizations… and now social enterprises. Those who use social enterprises in their discourse feels that it coveys one’s desire to be practical, commercially viable, less dependency on external funding, accountability, long term sustainability, innovation and creativity, improved efficiency and above all the missionary zeal and involvement in the things they want to change /address.
Aravind Eye Hospital with which majority of Tamilians are familiar is identified as a Social Enterprise by the global service sector. For a pittance of fifty rupees one can take up an eye check up by a high profiled and experienced ophthalmologist using the state of the art instruments. This is unthinkable in any part of the world. Dr. G. Venkatasamy and the great institution he built are the symbols of dedicated service and millions have safeguarded their sight, thereby their livelihood at free of cost.
There is no doubt that the concept of social enterprise and social entrepreneurship is going to mould the character and functioning of the voluntary sector in the future and it is better to understand it.
Those who are doing their Master of Social Work (Community Development Specialization) in Madurai Kamaraj University’s affiliated colleges are studying about the subject under the new syllabus (2009-10). One can access (Scribd & wePapers) the reading material related to the subject from this blog (at the end of this post)

சமூக ஆரோக்கியத்தைப் பற்றிய ஒரு ஆலோசனைக் கூட்டம். கூட்டத்தில் பங்கேற்ற "முக்கியஸ்தர்", prostitution ஐப பற்றி சில கருத்துக்களைச் சொன்னார். விபச்சாரம், விபச்சாரிகள் என்று அவர் அடிக்கடி சொன்னது ஒரு மாதிரியாய் இருந்தது. நான் எல்லாக் கூட்டத்திலும் அமைதியாக இருப்பது மாதிரி அந்தக் கூட்டத்திலும் இருந்திருக்கலாம். இருப்பினும் பணிவாகவே " prostitutes" ஐ செக்ஸ் தொழிலாளர்கள் "commercial sex workers" என்று அழைப்பது நடைமுறைக்கு வந்துவிட்டதாலும், அவ்வார்த்தை நாகரீகமாக உள்ளதாலும், இந்தக் கூட்டத்திலும் செக்ஸ் தொழிலாளர்கள் "commercial sex workers" என்ற வார்த்தையே உபயோகப்படுத்தலாமென்றேன். என்னுடைய வேண்டுகோளை சரியான அர்த்தத்தில் புரிந்து கொள்ளாமல், கொஞ்சம் எரிச்சலுடனே, "commercial sex workers" என்றால் வித்தியாசமாக உறவாடுவார்களா? பழைய கருமத்தைத் தானே செய்கிறார்கள்? நீங்கள் சொல்வது புதிய மொந்தையில் பழைய கள் என்பது மாதிரி பேசிவிட்டார். என்னை மட்டம் தட்டும் நோக்கமே பெரிதாகத் தென்பட்டாலும், நான் மீண்டும் பணிவுடனே, " prostitutes" என்ற வார்த்தைக்கும் "commercial sex workers" என்ற வார்த்தைக்கும் உள்ள வித்தியாசத்தைப் பற்றி விளக்க ஆரம்பித்தேன். இரண்டும் ஒரே தொழில்தான். நாம் அதைப் பார்க்கும் பார்வை மாறவேண்டும். ஒன்றில் பெண்மையை இழிவு படுத்தி, அந்தச் செயலுக்கு அவர்கள்தான் காரணம் என்றும் கருதி அவர்களின் மனித உரிமையைப் பறிக்கின்றோம். இன்னொரு சொல்லில் அவர்களைக் கருணையுடன் புரிந்துகொள்ள முயற்சிகின்றோம். வார்த்தைகள் வேறுபடும்போது பிரச்சினையின் பரிமாணங்களும், புரிதலும் வேறுபடுகின்றது. தெளிவு பிறக்கின்றது. பிரச்சினையை சாமாளிக்கும் ஆற்றல் கூடுகிறது என்று சொல்லச் சொல்ல என்னை உட்காரச் சொல்லிவிட்டார்கள்.
வார்த்தைகள் முக்கியம். அதைவிட வார்த்தைகளுக்கு நாம் கற்பிக்கும் அர்த்தமும். இல்லையா?
Charity Organization, Voluntary Organization, Non Governmental Organization, Non profit / No profit Organization, Third Sector, Civil Society Organization என்று பல பெயர்களில் நாம் தன்னார்வத் தொண்டு நிறுவனங்களை அழைக்கின்றோம். ஒவ்வொரு பெயருக்கும் பின்னால் ஒரு ஆழ்ந்த அர்த்தமுண்டு . அதற்காக Charity organization எல்லாம் செயலாற்றுப் போய்விட்டது என்று சொல்லமுடியாது.Charity Organization- னின் பரிணாம வளர்ச்சிதான் தான் Non profit / No profit Organization.கடந்த காலங்களில் செய்த தருமத்தைப் போல நிகழ் காலத்தில் செய்யமுடியாது. தொண்டு நிறுவனங்கள் நிலைப்பட வேண்டுமென்றால், அவைகள் சுய பலத்தில் செயல்பட வேண்டுமென்றால் அணுகு முறைகள் மாற வேண்டும். அந்த மாற்றங்களெல்லாம், மாறி வரும் பிரச்னைகளின் தன்மைக்கேற்றவாறு தீர்வுகள் காணப் படவேண்டுமென்ற உத்வேகத்தில் எழுவது.
அந்த உத்வேகத்தின் ஒரு பிரதிபலிப்பே, "Social Enterprises" என்ற வார்த்தைப் பிரயோகம். கொஞ்சம் வியாபார நோக்கு, தன்னுடைய செயல்பாடுகளுக்கு தானே வருமானமீட்டிக் கொள்ளல், அடுத்தவர் கையை எதிர்பார்க்கும் சார்புத் தன்மையை குறைத்துக் கொள்ளல், இத்துடன் தொண்டு நிறுவனங்களுக்கே உரிய அர்பணிப்பு இதையெல்லாம் உள்ளடக்கியதே "Social Enterprises". Enterprise என்ற வார்த்தையைக் கேட்டாலே ஏன் சில பேர் எதற்கு தீ மிதித்தது மாதிரி பதறுகிறார்கள் என்று தெரியவில்லை. ஆக்கத்தையும், திறனையும் அதிகமாக முன் நிறுத்துவதாலா?
நமக்கெல்லாம் பரிச்சியமான அரவிந்த் கண் மருத்துவமனையை "Social Enterprise" என்று உலகம் அடையாளம் காணுகிறது. Dr.வேங்கடசாமியும் அவரால் உருவாக்கப்பட்ட ஒப்புயர்வற்ற மனித வளமும் உலகிற்கு கிடைத்த அருங்கொடை.
சுவிட்சர்லாந்து நாட்டில் வாழும் எங்கள் கல்லூரி முதல்வரின் மருமகன் சமீபத்தில் அரவிந்த் திற்கு கண் மருத்துவ பரிசோதனைக்காகச் சென்று இன்னும் அதிர்ச்சியில் இருந்து மீளவில்லை. 50 ரூபாய் கட்டணத்திற்கு அதிநவீன கருவிகளைக் கொண்டு (State of the art instruments) அனுபவம் வாய்ந்த கண்மருத்துவர்கள் பரிசோதித்து அனுப்புகிறார்கள் என்றால் அது உலகில் எங்கும் நடக்காத ஆச்சர்யம் அல்லவா?
அரவிந்த் என்னும் " Social Enterprise" இன் திறனும், அர்பணிப்பும் எல்லாத் தொண்டு நிறுவனங்களுக்கும் கைவரப் பெற்றால் நாடு நலமாயிருக்கும்.
எனக்கென்னவோ மற்ற எல்லா வார்த்தைகளையும் விட (Voluntary Organization, Non Governmental Organization, Non profit / No profit Organization, Third Sector, Civil Society Organization) Social Enterprise என்ற வார்த்தையில் துடிப்பும், நிறுவனச் சுயமரியாதையும் கொஞ்சம் தூக்கலாகவே இருப்பது மாதிரி படுகிறது.
இந்தக கல்வியாண்டு முதல் (2009-10 ) Management of Non Governmental Organization என்ற தாளுக்கு பதிலாக Introduction to Social Entrepreneurship என்ற தாள் அறிமுகமாகின்றது. அப் பாடத்திட்டத்தையும் (Syllabus) அப் பாடத்திட்டம் சம்பந்தமான மாணவர் கையேடுகளையும் (Student’s Guide) இந்த பிளாக்கின் மூலம் Scribd & We Papers தளங்களில் பார்க்கலாம்

Syllabus -Introduction to Social Entrepreneurship

Reading Material Scribd wePapers

How to dream? எப்படி கனவு காண வேண்டும்?

சௌமியாவின் கனவு

ஒரு அதிகாலை நேரம். வெளியூர் பயணத்தையொட்டி சீக்கிரம் தயாராக எழுந்து விட்டிருந்தேன். ஒரு SMS வந்தது. பார்த்தால் சௌமியா என்ற முன்னாள் மாணவி அனுப்பி இருந்தார். அவர் SMS எல்லாம் அனுப்ப மாட்டார். எதுவா இருந்தாலும் மொபைலில் நேரடியாகப் பேசுவார். SMS அனுப்பாதவர்களிடமிருந்து, அதுவும் அதிகாலையில் வருகிறது என்றால் பதற்றம்தான். அந்த SMS இன் உள்ளடக்கம் இதுதான்.

Good morning sir. I had a dream yesterday night. It was about an interaction in a forum of learned people like you.It was a pleasure that I was given a chair in that. The proceeding was about a silent, revolutionary community development movement.I couldn't just exactly recollect what I dreamt of. I was extremely happy the way you and the other learned honored me. Thank you sir. ஒரு வித்தியாசமான கனவு.

ஆசிரியர் - மாணவர் என்ற உறவையும் மீறி ஏற்படும் பரஸ்பர அபிமானத்தால், எதையும் உரிமையுடன் பேசும் பல மாணவர்களில் அவரும் ஒருவர். ஆகையால் "yesterday I had a dream" என்ற வரிகளைப் பார்த்தவுடன் கொஞ்சம் பயந்தேன். சினிமாவில் வடிவேலு மொத்து வாங்கிய மாதிரி நாலைந்து பேர் உங்களை மொத்த, தற்செயலாக அங்கு வந்த நான் அதை தடுத்து நிறுத்தினேன் என்று எழுதியிருப்பாரோ என்று தொடர்ந்து பயந்து கொண்டே படிக்க அப்படி ஏதுமில்லை. "It was a forum of learned people like you" என்ற வரியைப் படித்தவுடன், "வாத்தியார்களை நாசுக்காக கிண்டலடிப்பதில் இவர்கள் கில்லாடிகள் தாம். ரூம் போட்டு யோசிப்பார்களோ" என்று எண்ணிக்கொண்டே தொடர " it was a forum of of silent, revolutionary community development movement" என்ற வார்த்தைகள் எனக்கு ஆறுதலும் பெருமையும் அளித்தன.

MSW இல் Medical & Psychiatric Social Work Specialization எடுத்து Summer Placement க்கு சென்னையில் ஒரு development organization னுக்கு போக அவரைப் பிடித்தது வினை. Development Field ன் பால் அவருக்கு ஒரு ஈர்ப்பு ஏற்பட்டது. Community Development Specialization எடுக்கத் தவறியதற்காக ஆதங்கப்படுவார். பின் HR Field க்கு பணிக்குச் சென்றார். இருந்தாலும் அந்த development thinking இருக்கும். எதாவது ஒரு நல்ல Corporate Social Responsibility பொறுப்புக்கு போக வேண்டுமென்ற விருப்பம் இருந்தது. அவர் கண்ட கனவு கூட அதன் வெளிப்பாடோ என்னவோ?.

அந்த SMS க்கு நான் பதில் சொல்லவில்லை."என்னடா சார்! நம்ம SMS க்கு பதிலே சொல்லவில்லை" என்று சௌமியா வருதப்பட்டிருக்கலாம்.ஆனால் அவருடைய கனவு என்னை மறு கனவு காணத் தூண்டியது. வெளியூரில் இருந்ததால் எழுதி போஸ்ட் செய்யத் தாமதமாகிவிட்டது. இதோ அந்த மறு கனவு.

லண்டன் ஹீத்ரோ விமான நிலையம். நான் சவுத் ஆப்ரிக்காவிலுள்ள ஒரு நகருக்கு விமானம் மாற வேண்டும். எதிரே குழந்தையை perambulator ரில் வைத்து தள்ளிக்கொண்டு வரும் சௌமியா. இருவருக்கும் மகிழ்ச்சி. ஏதோதோ பேசுகிறோம். நினைவில் இல்லை. "என்னம்மா குழந்தை பிறந்ததைக் கூட சொல்லவில்லை என்று கடிந்து கொள்கிறேன்..அதற்கு சௌமியா சமாதானம் சொல்வது மாதிரி, "என்ன சார் செய்வது. Conceive ஆனா பத்து நாளில், சிலி நாட்டில் நடந்த civil conflicts ஐ handle பண்ணுகிற UN Negotiation Team உடன் போக வேண்டிய கட்டாயம். சந்தோசமாகத்தான் சென்றேன். அங்கு Team க்கு பிரச்சினை இல்லையென்றாலும், நாட்டை விட்டு வெளி ஏற முடியவில்லை. பாப்பா கூட அங்கேதான் பிறந்தது. அவர்தான் special permission எல்லாம் வாங்கி குழந்தையைப் பார்த்து விட்டுச் சென்றார். வருடம் முடிவதற்குள் குழந்தைக்கு மொட்டைஅடிக்க வேண்டுமல்லவா, அதற்காக மதுரைக்குச் சென்று கொண்டிருக்கிறேன்.

Perambulator ல் குழந்தை அமைதியாகத் தூங்கிக் கொண்டிருந்தது. பேபி க்கும் jet log அவஸ்தை உண்டல்லவா? இதற்குள் checkin னுக்காக அழைப்பு. எனக்கோ சங்கடம். குழந்தையை எப்படி வெறுமனே ஆசிர்வதிப்பது? .

என் கழுத்திலிருந்த செயினைக் கழற்றி, குனிந்து குழந்தையின் கழுத்தில் போட்டுவிட்டு நிமிர முயற்சிக்கின்றேன். நிமிர முடியவில்லை.முதுகு பிடித்துக்கொண்டது. வயசாகிவிட்டதல்லவா.
முதுகு வலியால் கனவு கலைந்தது.

கனவென்றால் இப்படி கனவு காணவேண்டும்.

கனவுகளுக்கெல்லாம் வரியா போடப் போகிறார்கள்? திரு. சிதம்பரம் அவர்கள் நிதி அமைச்சராக இருந்தால் கூட, தமிழ் தெரிந்தவரானதால், கனவைப் புரிந்து கொண்டு ஏதாவது வரியைக் கிரியைப் போட்டுத் தொலைத்து விடலாம். பிரணாப் முகர்ஜிக்கு தமிழ் தெரியாதாகையால் தைரியமாகக் கனவு காணலாம்.

கனவில் என்னைக் கவுரவப் படுத்தியதற்கு நன்றி சௌமியா. மறு கனவின் மூலமாக உங்களையும், மற்ற மாணவர்களையும் கவுரவப் படுத்திவிட்டேனா?

Celebrate our cities -நாடு போற்றுக- நகரம் போற்றுக

When I was doing my MSW in the seventies, there was a thought provoking question to be answered in the university examination i.e. Critically comment on “Industrialize or perish – Industrialize and perish” Those who had chosen the question to answer might have selected the second option – Industrialize and perish –because the instruction we received in the class and the text books prescribed for us, described only the negative aspects of industrialization and urbanization. We, the social work genre, learned to blame the most fundamental social processes because the twins either caused or aggravated many of the social problems that the social workers are expected to handle. The attitude has not yet changed.

The world would not have progressed to its current level without industrialization and urbanization. All of us love to live in a big city, to have an address in a posh locality of a city, presume that city dwellers are more dynamic and enterprising … ready to exploit and enjoy the externalities offered by the city, but celebrate the rural life. All of us in a way escapists and hypocrites. We don’t want to live in the villages, allowed it to decay but feel nostalgic about villages by living in a city.

Cities have became an integral part of human life and civilization. It is projected that 3/4 of the humanity is going to live in the urban centers in the near future. Our grand children will be born and brought up only in cities.

There is an urgent need to make our cities more humane and more green. This demands a change in our attitude and the way we participate in the city life. We need to understand and celebrate our urban heritage

I was born and brought up in a village and chosen to live in a million plus city. I owe a lot to the city where I live. That is why I consciously avoid making any negative impression about city life. The material that I have compiled to introduce “Understanding Urbanization and Urban Community Development” vouch for that.

பெண்கள் இல்லாமலிருந்திருந்தால் நமக்கு ஆறுதலே தேவைப்பட்டிருக்காதுதான். ஆனால் இப்பொழுது பெண்களால்தானே ஆறுதலடைகிறோம் என்று எப்போதோ படித்த நினைவு. அது போலத்தான் ....சமூகம் தொழில்மயமாகாமலும், நகர்மயமாகமலும் இருந்திருந்தால் நமக்குப் பல பிரச்சனைகள் இருந்திருக்ககாதுதான். ஆனால் இப்போது நாம் வாழும் வாழ்க்கையே தொழில்மயமானதிலிருந்தும், நகர்மயமானதிலிருந்தும் கிடைத்திருப்பதுதானே. நகரங்கள் நரகங்கள் அல்ல. அது ஒரு நாகரீகப் போக்கு. கோடிக்கனக்கான மக்களின் ஆசைகளின், அபிலாட்சைகளின் ஆடுகளம். நமது நகரங்களை நன்றாக நிர்வாகம் செய்தாலே நம்முடைய பல பிரச்சனைகளுக்குத தீர்வு காணலாம். நகரங்களில் வாழ்ந்து கொண்டே கிராமங்களை சிலாகித்துப் பேசும் போக்கு மாற வேண்டும். எனக்கென்னவோ, மற்ற எவரையும் விட அண்ணல் அம்பேத்கார் நகரங்கள் - கிராமங்களைப் பற்றி சரியான அபிப்பிராயங்களை தெரிவித்துச் சென்ற மாதிரி படுகிறது.
நம்மில் பலர் டவுனுக்கு பஞ்சம் பிழைக்க வந்து, நகர வாழ்க்கையை மனப்பூர்வமாக விரும்பி ஏற்றுக் கொண்டவர்கள். நகரங்களில் வாழ்ந்து கொண்டே, நகர வாழ்க்கையை மட்டம் தட்டி, கிராமங்களை சிலாகிப்பது, மனவியுடனிருக்கும் போது, வேறொரு பெண்ணுடன் மனதளவில் நெருக்கமாயிருப்பது போல் படுகிறது. கல்வியா? செல்வமா? வீரமா? என்ற கேள்விக்கு நம்மிடம் விடையில்லாதது போல, நகரமா? கிராமமா? என்ற கேள்விக்கும் நம்மிடம் விடையில்லை. நாகரீகம் தழைக்க, இரண்டும் வேண்டும். நகரங்களையும், கிராமங்களையும் இணக்கமாக வைத்துக்கொள்வதுதான் நம் முன்னே உள்ள மிகப்பெரிய சவால். அந்தச் சவாலை ஏற்றுக்கொள்ள சரியான புரிதல் இருக்கவேண்டும்.
"கிராமம் போற்ற" நாம் யாரிடமும் பாடம் கேட்க வேண்டியதில்லை. ஆனால் "நகரம் போற்ற" நாம் நிறைய பாடம் கற்றுக்கொள்ளவேண்டியதிருக்கின்றது. அதற்கான சிறு முயற்சிதான் மாணவர்களுக்காகத தொகுக்கப்பட்ட "நகரமயமாதலும் & நகர சமுதாய மேம்பாடும்"

Adding colour to social policy - Metamorphosis of a material

I don’t exactly remember in which year we introduced the Social Policy, Planning and Development paper, but able to recollect what triggered me to take initiative to include it as a separate paper. A feedback given by a student that she felt handicapped to perform better in her UGC JRF exam because of insufficient exposure to policy related concepts. Sensitive enough to appreciate her comment, I took initiative to prepare the syllabus without having any expertise in the subject matter.

When I referred the social work syllabi of various universities I found only in two places i.e.in TISS and DSW, social policy was included as a separate paper at that time. I prepared a concoction out of these two and the syllabus was passed in the university without questions, because it was our Director Dr.Raja then the syndicate member in MKU presented it in the academic council.

When commenting on the present education, I read somewhere that syllabus is prepared by those who do not know how to teach and taught by those who do not understand the spirit of the syllabus. It is true as far as myself is concerned.

Since I initiated, I took the responsibility to handle it. My attempt to understand the subject from the faculty of Public Administration in MK University was frustrating. I don’t want to go into the sickening politics prevailed in the department of PA some 2 decades before.

It was Dr.Narayana Raja, our present principal, who then doing his M.Phil in TISS helped me to get xerox copies of some literature and it was he informed me that TISS deputed its faculty for a six months programme on social policy in UK before introducing that paper. That is the reason TISS excel at national & international level.

With humility and curiosity, I started teaching the subject. I don’t know whether I did a justice to the subject and to my students, but the subject matter of social policy widened my horizons of thinking and understanding. Studying policy as an academic subject definitely sharpens one’s intelligence.

In order to make the subject understandable to the students I prepared transparencies and notes. Though I am not handling the subject at present for the

past several years, the material prepared by me is used by the students in various colleges. The material got metamorphosed from handwritten copy to cyclostyled copies and fortunately I retained some though I missed a lot.

Social policy has given me a lot - widened my horizons of thinking; it helped me to better appreciate and understand the PIP (Policy, Institutions and Processes) in livelihood concept, myself in turn have not contributed anything to enrich the subject matter of social policy. So, I thought of adding colour to the material that I have collected some two decades before and that is metamorphosed into An Introduction to Social Policy - A Primer.

Bret Wallach –He who said it in clear words -வெள்ளையாய் சொல்லிவிட்டார்

எழுத வழங்காத வாழ்வு கழுதை புரண்ட களம்

It was Mrs. Hema, an alumni, now teaching social work in Mannar Thirumalai Naicker College, asked me whether I have updated material to use for Rural Community Development paper. She had some material prepared by me in the 80s. It was about history of Rural Reconstruction Movements in India. The original handwritten copies even now used and circulated. History never gets old. Is it not?

The original notes got metamorphosed into several forms. From handwriting to cyclostyling to dot-matrix print. The metamorphosis stopped there because of the shift in course allotment –I opted for Regional Planning & Development.

At present, community development students and faculty are preoccupied with current issues in development – SHGs, PRA, Project Planning. .. I myself felt that sound knowledge base cannot be built if we ignore the historical past.

When the specialization was introduced, I took one or two batch of students to Marthandam as a pilgrimage, from where Spencer Hatch and his wife initiated their Light House project. We even meditated at the round shed from where Hatch conducted several training programmes. I don’t know whether YMCA is keeping that structure intact or not. I had a special regard for Hatch because it was he who used poor and poverty in his writings when other pioneers were talking about improving the standards of living and cultural rejuvenation.

How can we forget the contributions of Tagore, Brayne, Maharaja of Baroda, Albert Meyer and SK Dey and other noble souls. No doubt over the years, community development workers have sharpened their intelligence and efforts and contributed their might to “Uplift” the rural community. But the pioneers were our deities and energizers. Remembering them and acknowledging them is the real tribute that we can pay for them.

However we modernize and update the syllabus, it is impossible to take away the history of community development. So I decided to update the material on Rural Community Development, by incorporating images of the pioneers.I searched the net. Accidently I found an article “The history behind ‘Gurgaon Experiment’ in a blogspot (Shubham Basu).When I further digged it, I came to know that it was a chapter in a book “Losing Asia: Modernization and the Culture of Development” written by an American Geography Professor by name Bret Wallach. I strongly recommend that students of rural development should not miss this and I am planning to translate it in Tamil for the benefit of Tamil students.

When writing about Frank Brayne, Wallach observed that he generated more attention and publicity for his district than any other district administrator in the history of British India. Brayne declared, “I have got1200 villages, and I have visited all of them. I suppose I have been into every village once and many villages several times; I spend the whole of the cold weather and a good deal of the hot weather in the villages themselves, so that I have a very close acquaintance with the actual cultivators”. Brayne built a Town Hall in memory of his son, but told the Royal Commission on Agriculture that "a magnificent hall is being erected at Gurgaon by public subscription as the centre of all our many activities," but he had made no mention of his son. Bret concluded that the northern half of Gurgaon District today is generations ahead of anything Brayne imagined. In a way, it’s ahead of rural Ashill, where Brayne lies buried. The southern half of the district isn’t that different from the Gurgaon he knew. Bret is objective in his observation. Bret vividly narrates the other experiments as if we are reading a novel

Bret has brought great personalities Chester Bowles, Paul Hoffman, V. T. Krishnamachari, Jawaharlal Nehru, Albert Mayer, Arthur Mosher, Sachindra Kumar Dey (S.K.Dey) and places Etawah, Baroda, Nilokheri, Marthandam in such a way urging us to have a darshan of these people and go for a pilgrimage to those places. I felt heavy when I read the concluding remarks, “the block system remained, but it was nothing more than an input-delivery system”.

I hope that I would catch the spirit of the past in Bret Wallach words in Tamil.

Bret Wallach - Losing Asia: Modernization and the Culture of Development.

Read Introduction to Rural Community Development in Scribd & wePapers

Insurance - Like rain on a scorched crop

சமூகக் காப்பீடு - தீயும் பயிருக்கு பேயும் மழைபோல

சமூகக் காப்பீடு. சமூகப் பாதுகாப்பு (safety nets, social security, social insurance) போன்ற கருத்தாக்கங்கள்தான் ஆரம்பகால சமூகப் பணியாளர்களின் சிந்தனையையும், செயல்பாடுகளையும் ஆக்கிரமித்திருந்தது. எந்த ஒரு சமூகம், அதனுடைய மக்கள் அனைத்துத் தரப்பினரும் அணுகத்தக்க வகையில் சமூகப் பாதுகாப்பு ஏற்பாடுகளை செய்து தருகிறதோ, அந்த சமூகம் பிரச்சினைகளைத் தவிர்த்து, தன்னைத்தானே தக்கவைத்துக்கொள்ளும். உலக நாகரீகங்கள் பல அழிந்துபட்டதற்கு பலப்பல காரணங்கள் சொல்லப்பட்டாலும், காலத்திற்கேற்றவாறு சமூகப் பாதுகாப்பு ஏற்பாடுகளை சீரமைக்கத் தவறியது கூட அந்நாகரீகங்களின் அழிவிற்கு காரணாமாய் இருக்கலாம் என்று நான் நினைத்ததுண்டு. இந்தியா, தன பழம் பெருமையை இழந்ததற்கு கூட, அது தன்னுடைய சமூகப் பாதுகாப்பு ஏற்பாடுகளை காலத்திற்கு ஏற்றவாறு சீரமைக்கவும், புனரமைக்க்கவும் தவறியதுதான் என்றுகூட எனக்குப் படுகிறது.

ஆரம்ப கால சமூகப் பணியாளர்கள் சமூகப் பாதுகாப்பு ஏற்பாடுகளில் காட்டிய அக்கறையை பின்னாளில் வந்தவர்களாகிய நாம் காட்டவில்லை. சமூகப் பாதுகாப்பு என்பது சமூகப்பணிக் கல்வியில் சம்பிராதயமான வார்த்தையாகிவீட்ட்து. இதைச் சொல்லும் போது, எனக்கு ஒரு கதை நினைவிற்கு வருகிறது.

"உலக மக்களின் பிரச்சினையை ஒரே ஒரு எளிய தீர்வின் மூலம் தீரககுமபடியான தெளிவு பெறவேண்டி முனிவர் ஒருவர் தவமியற்ற ஆரம்பித்தார். கடுமையாக தவமிருந்தார். உலகப் பிரச்சினைகளுக்கு எளிய தீர்வு கிடைத்துவிட்டால் தங்களுக்கு முக்கியத்துவம் இல்லாமல் போய்விடுமோ என்று பயந்த அரக்கர்கள் (சாத்தான்கள்), முனிவரின் தவத்தைக் கலைக்க பலவிதங்களிலும் முயன்று தோல்வியடைந்தனர். அரக்கர் தலைவனிடம் சென்ற குட்டிச் சாத்தான்கள், "தலைவா!அந்த முனிவர் முழுமுதல் உண்மையைக் கண்டறியும் நிலைக்கு வந்துவிட்டார்! நமக்கு வேலையில்லாமலும், முக்கியத்துவமில்லாமலும் செய்து விடுவார்" என்று முறையிட, பெரிய சாத்தானோ, "பயப்படவேண்டாம்!அந்த முனிவர் உண்மையை உணரட்டும். உண்மையை உணர்ந்தவர், அந்த உண்மையைப் பரப்ப, ஒரு இயக்கத்தையோ அல்லது ஒரு அமைப்பையோ நிச்சயமாக ஆரம்பிப்பார். அந்த அமைப்பில் நீங்களெல்லாம் சேர்ந்து விடுங்கள்" என்று அறிவுரை கூறினானாம்.

சமூகப் பாதுகாப்பு என்ற அற்புதமான பேருண்மை, இன்று அதில் சிறிதளவும் நம்பிக்கையில்லாதவர்களால் கற்பிக்கப்பட்டும், நிர்வாகிக்கப்பட்டும் வந்தாலும், அதையெல்லாம் மீறி சமூகக் காப்பீடு அதன் உண்மையான அர்த்தத்தில் செயல்பட்டு வருவதை,அவ்வப்பொழுது நாம் பார்க்கவும், கேட்கவும் முடிவது நமக்கு ஆறுதல் தருகின்ற விசயங்கள்.

காப்பீடு (insurance), தனிப்பட்ட முறையில், பொருளாதார இழப்புகளில் இருந்தும் , உடைந்து போகாமலும் என்னைக் காப்பாற்றி இருக்கின்றது. என் அனுபவதைக்க் கண்டறிந்த பலர் காப்பீடு மூலமாக தங்கள் சுய கவுரவத்தைக் காப்பாற்றிக்கொள்ளமுடிந்திருக்கிறது. இத்தனைக்கும் காரணம் என் கல்லூரி நண்பன் T.பூபதி.

சமூகப் பணியில் முதுகலைப் பட்டம் பெற்ற பூபதி, National Insurance Company என்ற பொதுத்துறை நிறுவனத்தில் பணியில் சேர்ந்து, இன்று உயர்பதவியில் இருப்பவன். நல்ல காப்பீடு நிர்வாகமென்பது, பலருடைய கண்ணீரைத் துடைக்கும், இழந்த நம்பிக்கையைப்புனரமைக்கும் என்று நம்பிச் செயல்படுபவன். ஆசாபாசங்களுக்கு அடிமையாகாத அப்பழுக்கற்ற நிர்வாகி.

சமீபத்தில் என்னை ஒருநாள் தொலைபேசியில் அழைத்த பூபதி, "மக்கா, உனக்கு கவியரசு வைரமுத்து பிடிக்கும்தானே. அவர் இன்னும் ஒரு மணி நேரத்தில் எங்கள் அலுவலகத்திற்கு வரவிருக்கின்றார். நீ மகிழ்ச்சியடைவாய் என்பதற்காக இதைச் சொல்லுகின்றேன்" என்றான். எதற்காக கவியரசு வருகின்றார் என்று கேட்டதற்கு, "சாலை விபத்தில் மரணமடைந்த அவருடைய சகோதரர் குடும்பத்திற்கு சேர வேண்டிய இழப்பீட்டுத் தொகை காரணமில்லாமல் பல வருடங்களாக கிடப்பில் போடப்பட, நான் மும்பையிலிருந்து மாற்றலாகி வந்தபின், தேவையில்லாமல் தாமதப்பட்டிருந்த இழப்பீட்டுத் தொகையைப் பெற நடவடிக்கை எடுத்து ஆவன செய்தேன். நன்றி சொல்வதற்காக எங்கள் அலுவலகம் வருகின்றார்" என்றான்.

ஆனானப்பட்ட கவியரசுவே வருடக்கணக்கில் காத்திருக்க வேண்டிய சூழ்நிலையில், சாதாரண மனிதர்கள் எம்மாத்திரம்! எல்லா இடங்களிலும் என் நண்பனைப் போல நல்லதிகாரிகள் இருக்கும் பட்சத்தில், வைரமுத்து அவர்களே பாராட்டியது மாதிரி, "மனித நேயம் கொண்ட நல்லதிகாரிகள் இருக்கும் பட்சத்தில், இன்னும் அதிகமான பேர் காப்பீடு செய்ய முன்வருவார்கள். நல்ல காப்பீடு நிர்வாகம் பலருடைய கண்ணீரைத் துடைக்கும்".

அழுபவனை அரவணைத்து, அவன் கண்ணீரைத் துடைத்து, புது நம்பிக்கை ஏற்படுத்த வழிகாட்டுவதுதான் சமூகப் பணியென்றால், அதைப் படித்த என் நண்பன் அனுதினமும் அதை அற்புதமாகச் செய்துகொண்டிருக்கின்றான் என்பதைப் பார்க்கும்போது எனக்குப் பெருமையாக இருக்கின்றது. வாழ்த்துக்கள் மக்கா!

Asses and King's Horses

கழுதைகளும் அரசவைக் குதிரைகளும்

When I decided to improve my class notes on the "Role of a Community Organizer", I searched my xerox copies of Murray G Ross & Arthur Dunham books, but I could not trace it. I had a xerox copy of Mark S Homans book "Promoting Community Change" presented to our library by Dr. Janaki, our alumni, currently teaching Social Work at California State University....that too I could not trace it. I tried Google images in order to get images to improve the presentation of my notes.
This time I really enjoyed surfing the internet with so much proud..reading the reactions of community organizers towards Sarah Palin's, (Vice Presidential candidate in USA Presidential election), sarcastic comments about the Barak Obama's experience as a community organizer.
Sarah Palin said, as a small town mayor, she is also a community organizer but with real responsibilities. Her statement is like a Tamil proverb " I too am a Pujari, even I can dance like a God (நானும் பூசாரி எனக்கும் சுவாமி ஆட்டமுண்டு என்பது மாதிரி) (the real meaning is "every ass thinks himself worthy to stand with the king's horse).The community organizers of USA united together and torn her into bits and pieces.
The reaction of community organizers were really inspiring. They felt that Sarah Palin has insulted not the community organizers but the American tradition. This made childrens' of community organizers to wore badges "My mammy, my daddy is a community organizer"... couples wore badges "my loving wife. my loving husband is a community organizer"... and singles wore with pride that "I am a community organizer" T shirts printed with Jesus.. Gandhi... Lenin.. Mother Theresa was community organizers.
They were proud in what they wee doing. But what about in our country? The students of social work who have choosen other fields of social work except PMIR are treated as second class citizens even in schools/ departments of social work.
No doubt we normally imitate Americans and take them as our role models. Let us imitate them at least in expressing the feeling of that professional pride ....proud to be a social worker .. community organizer.

1.Social Workers Response 2.I am Community Organizer Feministing .com

3.Community Organizers Fight back 4.In honour of Community organizing

5.Thank you Sarah

To read more on the Role of a community organizer .. See Resources for Students

Role of a Community Organizer பற்றி என்னிடமிருந்த "சரக்கிகிற்கு" கொஞ்சம் "சுதி" சேர்க்க. என்னிடமிருந்த Murray G Ross, Arthur Dunham புத்தகங்களை (xerox Copy) தேடிய போது, அது சுடப்பட்டு விட்டதை உணர்ந்தேன். நம் கல்லூரியில் படித்து இப்போது அமெரிக்காவில் பேராசிரியையாகப் பணியாற்றி வரும் Dr.Janaki நூலகத்திற்கு அருமையான சில புத்தகங்களைக் கொடுத்தார். அதில் Mark S Homan எழுதிய " Promoting Community Change" என்ற அருமையான புத்தகம். அந்த xerox copy யும் தேட முடியவில்லை. என்னிடமிருந்த குறிப்புகளுக்குப் பொருத்தமான படங்களை இணையத்தில் தேடிய போது தான் "community organization " பற்றிய முக்கிய விவாதத்தை அறிய முடிந்தது.
அமெரிக்க ஜனாதிபதி தேர்தலில் உதவி ஜனாதிபதியாக போட்டியிட்ட குடியரசுக் கட்சி வேட்பாளர் சாரா பாலின் அவர்கள், ஜனாதிபதியாகப் போட்டியிட்ட ஜனநாயகக் கட்சி வேட்பாளர் பரக் ஒபாமா "நான் பல்லாண்டுகள் community organizer ஆகப் பணியாற்றிய அனுபவம் கொண்டவன் என்று பெருமையாகச் சொல்ல, அதைக் கிண்டலடிக்கும் முகமாக சாரா பாலின் அவர்கள் பேச, (நானும் பூசாரி எனக்கும் சுவாமி ஆட்டமுண்டு என்பது மாதிரி As a small town mayor I am more than a community organizer என்று சொல்லிவிட) அமெரிக்காவின் ஒட்டுமொத்த சமூகப் பணியாளர்கள், ஒன்று கூடி சாரா பாலினைக் கிழித்து தோரணம் கட்டிவிட்டது தெரிய வந்தது.
community organization பற்றியும் community organizers பற்றியும் எழுதப்பட்ட விதம் கண்ணீர் வரவழைக்க் கூடியதாகவும், பெருமை கொள்ளத்தக்கதாகவும் இருந்தது. என்னுடைய அன்பான தாய், தந்தை community organizers என்று குழந்தைகள் Badges அணிந்து கொள்ள, என்னுடைய மனைவி, கணவன், காதலி "community organizers" என்று பெருமையாக Badges அணிந்து கொள்ள, தனியாட்கள் "I am a community organizer" என்று நெஞ்சை நிமிர்த்த.. இதையெல்லாம் பார்த்த, படித்த போது பெருமையாக, மிகப் பெருமையாக இருந்தது.

இயேசு, காந்தி, லெனின், அன்னை தெரேசா என்று அவர்கள் சொன்ன விதம், நான் அடிக்கடி மாணவர்களிடம் சொல்வது மாதிரி "இது ஒரு ராஜபாட்டை"; மரியாதைக்குரியவர்கள் காலடி பட்டு புனிதமும், ஆசியும் பெற்ற பாதை."தீ" படத்தில் காவல் துறை ஒதுங்கினால் என்ன நடக்கும் என்று சில காட்சிகளைக் காட்டும் போது, அது மிகைபடுத்தபட்டது மாதிரி தெரியும். ஆனால் இந்த அமெரிக்க விவாதத்தில் "community organizer" இல்லாவிட்டால் என்னவெல்லாம் நடக்கும் என்று எழுதப்பட்டிருந்ததைப் படித்த போது, அது உன்ன்மையாகப்பட்டது.
Community Organization" எங்களுக்கு பிழைப்பு மட்டுமல்ல- அதுதான் பெருமை - அதைக் களங்கப்படுத்த முயற்சி செய்தால் ....? சாரா பாலினிர்க்கு எதிரான விவாதம், சத்தம், முஸ்டியை மடக்கியது, உதைக்க காலை உயர்த்தியது... Community Organization is not an orphaned academic discipline and practice என்பது புரிந்தது.
ஆனால் நம் நாட்டிலோ ….?

சாரா பாலின் நக்கலான பேச்சைக் கேட்க,அதைப் பற்றிய விவாதங்களை அறிந்துகொள்ள மேலே கொடுத்துள்ள 5 லிங்க்குகளில் கிளிக் செய்யவும்

Community Organizers Role பற்றி மேலும் படிக்க See Resources for Students

Understanding Social Action

Though the language is harsh, listen to it attentively -ஓடியமாகிலும் ஊடுருவக் கேள்

I am not a chauvinist: even then I succumbed to the notion that as Indians, as Tamilians, we are the best and we don’t need any imported ideas and ideologies to understand and address our problems. The solution to our problems lies in rejuvenating what we had and lost it. This attitude in a way both helped and handicapped me in several ways.

It was H.H. Maharishi Mahesh Yogi, Osho and JK’s teachings broke the nut in me. I started understanding the social reformers and social activists, who questioned everything we held dear to our heart, many of whom considered as atheists, are more spiritual and enlightened than those we acknowledged as spiritualists. Social activists risked their life to make the society to move forward. I realized the wisdom behind the saying “ Naarathar Kalakam Nanmaiyil Mudiyum”. (நாரதர் கலகம் நன்மையில் முடியும்) All the social activists seem to be Naarathaas, who played the tune of the existence.

As our Puratchik Kavi Bharathidasan acknowledged “ Yethanai Manitharkal ratham sorinthanaro” (சித்திரத் தோட்டங்களே உமைத் திருத்த இப்பாரினிலே முன்னம் எத்தனை தோழர்கள் ரத்தம் சொரிந்தனரோ உந்தன் வேரினிலே) …the list of social reformers and social activists who made this world better is endless.

It was a slow moving bullock cart in a narrow road amidst the farms that forced Sri. Narayanasamy Naidu of Tamilaga Vivasaayikal Sangam to follow the bullock cart slowly…his inability to overtake the cart triggered the idea of the famous bullock cart blockade in Coimbatore city in 70s, which paved the way for several policy reforms benefiting farmers of Tamilnadu. Vivasaayikal Sangam of Tamilnadu designed and carried out wonderful strategies of social action.

There were activists who were passionate about achieving great things, but it was Saul Alinsky, who made social action itself as a passion for many. It was Alinsky, it was his approach that made social action as an academic discipline.

While recalling the heritage of Tamil Cinema, Actor Kamal Hasan once remarked, Tamil actors are proud to have Sivaji Ganesan as our father and Aachi Manorama as our mother. Like that I used to in the community organization class, ‘namma aathaa (our mother) Jane Addams, namma appan (our father) Alinsky’. The mother got Nobel Prize for her services and the father once branded as a trouble maker, now recognized as a great inspirer, who inspired both Barack Obama as well as Hillary Clinton.

Social Action is an acknowledged method of social work and an approach in community work. But social workers throughout the world have not practiced it as others expected from us. Why? Social action demands commitment arose out of love for the disadvantaged, a charisma, an iron will and above all a sharp intelligence to identify the targets to support as well as to oppose…and many of us feel that we are severely lacking in these qualities. Of course we are teaching social action and not the qualities required for a social activist.

To read more on Social Action See Resources for Students Understanding Social Action

பிரமிக்கத்தக்க சமூகச் செயல்பாட்டாளர்கள் நமது நாட்டிலும், உலகிலும் இருந்துள்ளனர். எதிர் காலத்தில் இருக்கவும் செய்வார்கள். ஆனால் சமூகச் செயல் பாட்டையே ஒரு கற்றுணரும் கலையாக, பாடமாக மாற்றிக் காட்டியவர் அளின்ஸ்கி.
நடிகர் கமலஹாசன் தமிழ் சினிமாவின் பாரம்பரியத்தைப் பற்றி ஒருமுறை பேசும்போது " நம்ம அப்பன் சிவாஜி, ஆத்தா மனோரமா" என்று குறிப்பிட்டார். Community organization பாடத்திற்கும் ஆத்தா ஜேன் ஆடம்ஸ், அப்பன் அளின்ஸ்கி. அம்மாவோ தனது சேவைக்காக நோபல் பரிசு பெற்றார். கலகக்காரர் என்று கட்டமிடப்பட்ட அப்பாவோ இன்று, அமெரிக்க ஜனாதிபதி ஓபாமாவிற்கும், எதிர்த்து நின்ற ஹில்லாரி கிளிண்டனுக்கும் ஆதர்ச புருஷர்.
சமூகச் செயல்பாடு சமூகப் பணியின் அங்கீகரிக்கப்பட்ட முறை. ஆனால் சமூகப் பணியாளர்கள், மற்ற முறைகளுக்குக் கொடுத்த முக்கியத்துவம் சமூகச் செயல்பாட்டிற்கு ஏனோ கொடுக்கவில்லை. சமூகச் செயல்பாட்டிற்கு அன்பும், அர்பணிப்பும், திட மனமும், எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக பாதிக்கப் பட்டவர் யார்? எதிரி யார்? என்று கண்டுணரும் மதி நுட்பமும் தேவைப் படுகிறது. அது நம்மிடையே இல்லையா? இல்லை, சமூகப் பணிக் கல்லூரிகள் அதைக் கற்றுத் தர மறந்து விட்டதா?
சமூகச் செயல் பாட்டில் ஈடு படாவிட்டாலும், அதைப் பற்றி சிந்திக்கலாம்.

சமூகச் செயல் பாட்டைப் பற்றி அடிப்படை விளக்கங்கள் அறிய See Resources for Students Understanding Social Action

Understanding Community Organization

பார்த்தவுடன் பிடிக்காது; பார்க்கப் பார்க்கப் பிடிக்கும் - அதுபோல படித்தவுடன் பிடிக்காது; படிக்கப், படிக்கப் பிடிக்கும்.

Social Work students are familiar with phases studied in various methods – Case work (intake, study, diagnosis, treatment, follow up, termination), Group work (planning phase, beginning phase, middle phase, ending phase). Phases or steps again repeated in welfare administration, social policy, project planning. Phases are integral part in acquisition of knowledge or carrying out action. Phases are rational – that aid in making rational decisions. It is inappropriate to use the terminology of diagnosis and treatment in community organization, instead we use analysis and decision making / deciding to act. But both the processes are similar. If the students understand these underlying similarities, it will be easy for them to internalize it.

In case work and group work the phases can be described neatly. As a method moves from individualstic to collectivistic, one cannot confine the phases in a standard phraseology. In community organization and social policy, description of phases is complex and differs from author to author, reflecting the complex and diversified nature of the subject matter.

For example in community organization study is used alternatively as fact finding, problem identification, need assessment, asset mapping, social analysis, opportunity assessment etc. Each alternative has its own value orientation and methodological specification. Fact finding and problem identification may look similar, but the usage of problem identification is neutral or academic in nature when compared with fact finding. But the usage of these different terminologies is not to confuse the learners but to catch the reality – complex, diversified and risk prone nature of the community life.

Besides these, there is multitude of methodologies available to use in every phase. The conventional survey, different tools in PRA/ PLA, PPGIS, mapping of different types are some of the methods used by the community organizers to explore the communities.

Community Organization: Phases and Methods (46 pages pdf) See it in the Resources for Students

"India lives in Villages" இந்தியா கிராமங்களில் வாழ்கிறது என்பது ஒற்றைப் பரிமாண வார்த்தை. இது மாதிரியான வார்த்தைகள் நம்மிடையே ஏராளம். உதாரணத்திற்கு "Society is a web of social relationships". இந்த ஒற்றைப் பரிமாண வார்த்தைகள், புரிவது மாதிரி இருக்கும், ஆனால் அதன் பல பரிமாணங்களை கற்பனை செய்துதான் புரிந்து கொள்ளவேண்டியிருக்கும்.

இந்தியா கிராமங்களில் வாழ்கிறது - அது விவசாயமாக, கைத் தொழிலாக, தொன்மையான சடங்குகளாக, நாட்டு வைத்தியமாக, சிறு தெய்வங்களாக, நாட்டார் கலைகளாக, விருந்தோம்பலாக, ஆசாபாசங்கள் நிறைந்த அன்பாக, சிற்றோடைகளாக, துள்ளித் திரியும் கன்றுகளாக, நாவற்பழங்களாக, குப்பைமேனிச் செடிகளாக, ஒற்றியடிப் பாதைகளாக வாழ்கிறது. (நன்றி: நாஞ்சில் நாடன்)ஒற்றைப் பரிமாண வார்த்தைகளின் மீது தியானம் செய்தால் தான் அதன் முழு அர்த்தத்தையும் உள்வாங்கமுடியும். துரதிர்ஷ்டவசமாக, சமூகப் பணியில் இம் மாதிரியான வார்த்தைகள் ஏராளம்.

Community Organization கூட ஒற்றைப் பரிமாண வார்த்தைப் பாடம்தான். படிக்காதவன் படத்தில் தனுஷ் பஞ்ச் அடிப்பதுமாதிரி "எங்களப் பார்த்தவுடன் பிடிக்காது, பார்க்கப் பார்க்கத்தான் பிடிக்கும் என்பது மாதிரி " Community Organization" படித்ததும் புரியாது படிக்கப் படிக்கத்தான் புரியும். கால் கடுக்க நடக்கநடக்க " Community Organization" புரிய வரும்.

Study என்றாலே மாணவர்கள் Case Work மாதிரி சேரில் சாய்ந்து உட்கார்ந்து கொண்டு செய்கிற வேலை என்று நினைக்கிறார்கள். Community Organization னில் -பேசணும், பார்க்கணும், நடக்கனும் - அப்படிச் செய்தாலும் தெரிந்து கொள்வதற்கு உத்தரவாதம் ஏதுமில்லை. பல நேரங்களில் "Community" எனும் வஸ்து தவணை முறையில்தான் தகவல்களைத் தரும். Study என்ற ஒற்றைப் பரிமாண சொல் " Community Organization" ல் பல பரிமாணங்கள் எடுக்கும் - Problem Identification, Need Assessment, Asset Mapping, Fact Finding, opportunity assessment - என்று தசாவதாரங்கள் எடுக்கும். Community என்பது நூற்றுக்கணக்கான நபர்களை உள்ளடக்கியதால் கொஞ்சம் Complex ஆனது. ஆகையால் அதைத் தெரிந்து கொள்ள, புரிந்து கொள்ள பல உத்திகளைக் கையாள வேண்டி இருக்கும். பல உத்திகள் என்பது குழப்புவதர்க்கள்ள- குழப்பத்தை சரியாக நிர்வாகிப்பதற்கே. கொஞ்சம் பொறுமையுடன் படியுங்கள்- புரிந்து கொண்டால் "Community Organization" மாதிரி சுவாரசியமான பாடம் ஏதுமில்லை

Community Organization னின் பல்வேறு நிலைகளும் உத்திகளும் ஆங்கிலத்தில் (46 pages pdf) See it in the Resources for Students

Resources on Various Themes

| Get your Presentation Pack

Community Studies ..Celebrating Diversity ..

உண்மை சொன்னால் உண்மை பலிக்கும். நன்மை சொன்னால் நன்மை பலிக்கும்

Sourastras, Nadars, Vannars and Arunthathiyars in Madurai. How great these communities are?

Madurai Institute of Social Sciences shifted its focus from generic to specialization in MSW course in the year 1987. As a teacher of community Development, I was concerned about providing sufficient exposure to understand the complexities associated with understanding communities to my students. Even without knowing the meaning and methods of community studies, I encouraged my students to take up studies of their own communities (Castes). I naively believed that understanding one's own community may serve as a first step to understand communities in general. I earnestly thought that such attempts will provide knowledge and skills needed to work in the field of community Development. At that time I was more instinctive than intellectual. (Even now I have not changed ?)
Two of my students in the first batch of community development specialization, came forward to undertake studies of their own community - KLY Muralidhar (Sourastra) and Uthama Singh (Nadar). Mr. Muralidharan did a study on Sourastra Organizations in Madurai City and Uthama Singh did a case study on Nadar Mahajana Sangam in Madurai. They were not casteist in their thinking; Uthama Singh married a non nadar girl is a proof that my students were matured enough to make objective observation.
It was these students and their field work made me to realize the greatness of these communities. Both these communities with their rich institutional assets contributed for the development of the Madurai city. Even some three decades before, Muralidhar identified more than 50 sourastra organizations serving both sourastra and non sourastra communities in Madurai City. Nadar Uravin Murai is a source of support not only for Nadars but also for Non Nadars.The greatest mistake that we committed is, we refused to learn lessons and draw inspiration from our own brothers. There are several communities and factors that sustained the development of Madurai City and the contribution of these communities are worthy enough to mention thankfully.
Though I was not intellectually equipped then to understand and analyze the information brought by these two enthusiastic students, but I was matured enough to understand the contributions of these communities to the broader society. As a teacher of community Development, I feel ashamed of my self for my inability to develop conceptual clarity to understand various community situations from these studies.
Community development as an academic discipline is always in the forefront to celebrate diversity. If Muralidhar and Uthama Singh taught me the beauty of diversity, following their footsteps other students made me to realize the dignity of other marginalized communities. It was Mr. who made me to realize the beauty of Washerman Community and Mr. M. Suresh brought the beauty of Arunthathiar Community.

More than my students, I learned a lot from these studies. For the last 8-10 years computers helped to carefully preserve the observations we recorded. I wrote a post on Washerman in Madurai City. I was able to retrieve our observations on Arunthathiar Community recently. Reading it after a long interval, I felt, it needed a lot of editing and improvement...but I didn't want to hide myself in the name of editing. Why should we edit when it was intended to express one’s love & respect to a community… to the Arunthathiyars of Madurai. I am happy to upload the presentation of our observation in three parts

1. Listening the Voices of Arunthathiyars in Madurai >>>>

2. Identity of Arunthathiar Leaders in Madurai >>>>

3. Arunthathiyar Leaders in Madurai >>>>

Spirituality and Participatory Rural Appraisal

கறந்த பால் கறந்தபடியே பேசு

I could not remember the “good soul” who gave me Robert Chamber’s “Putting the Last First” to read in the year 1987. (is it not our tendency that we normally forget those who enabled us to climb up and remembering those who ditched us) Since copying facilities were rare in those years, I literally copied many pages by hand..thus allowing Chambers to get into me.

Thanks to Mr. Loganathan of ISED, who introduced me to Dr. John Devavaram (JD), founder of SPEECH and RCPDS. Seeing my interest in Robert Chamber, he offered me a chance to meet Chamber and then a training in Participatory Rural Appraisal.

My memories go around the Round Shed in SPEECH, Tiruchuli, where hundreds of Govt & NGO staffs were trained by Dr. John in PRA. With ease and expertise it was Mr. John who upscaled the application of PRA practice in different parts of the world.

There were several parallels between PRA and the Philosophy of Creative Intelligence (Transcendental Meditation) propounded by H.H. Maharishi Mahesh Yogi. Unlearning, handing over the stick, attitudes, humility to listen are some of the fundamentals common to both. As a TM practitioner, I was able to understand PRA better than other participants. My interest in PRA took me closer to John, who provided opportunities to understand the fundamentals of participatory development. Without John’s companionship I would have rotten intellectually by this time. I thankfully recollect those days of learning and sharing with John and his staffs in SPEECH at Thiruchuli. People make visit to Thiruchuli (the birth place of the great Sage Ramana Maharishi) to get glimpses of wisdom. I also got it from Thiruchuli, but from Mr. John and his staffs.

The learning from John further shaped by his associate, Mr. Rajendra Prasad who enabled me to understand the practicalities of Coastal PRA and livelihood concept. It was he who encouraged me to experiment with participatory GIS.

SPEECH and PAD were my extended class rooms where I sat with humility and reverence and learned a lot.

I accidently found a paper that I presented it in the South South Workshop on PRA held on July 1996.

The article tries to look at PRA from a totally different perspective which needs to be further examined. It may ultimately lead to new ways of bringing attitude and behavior change of an enduring nature >>>>

Bridges in Vaigai River

Bridges are not only physical constructs…but philosophical constructs also. Some philosophically prefers bridges over walls without realizing bridges are nothing but walls modified. Is it not so?

The “connection” that bridges normally provides between two parts has its own mystic effect. It not only connects, it modifies certain, destroy certain, it illuminates certain, it drives away certain, it creates certain conflicts, it encourages corruption…it alter the human psyche and consciousness. Ask Rameshwaram islanders, they divide the island’s time line into before the construction of Pamban bridge and after the construction of Pamban bridge.

Bridge Quotes “The hardest thing in life is to know which bridge to cross and which to burn” “Education is all a matter of building bridges” “We build too many walls and not enough bridges.” “Politicians are the same all over. They promise to build bridges even when there are no rivers.” “Being nice is one of many bridges on the road to Happiness.” “Love builds bridges where there are none.”

When engineers construct bridges, along with mortar, social ethos are also get mixed up without their knowledge to make it as a symbol of the time.

Bridges in Vaigai River

River Vaigai has seen many bridges over it. The first bridge I have used it is in Kunnoor near Theni. I am a man of Vaigai Water. Of all the bridges constructed over Vaigai River, my first vote goes to the erstwhile Yanaikkal Kalpaalam. It was the first to connect the north and south of Madurai. Maduraites might have seen how lovely & dynamic it was. Bridges are built to pass over. But Kalpaalam was designed not only to pass over, but also to pass over poverty for many by generating livelihood opportunities. It invited everyone to use it.

Thanks to our policy makers, when they decided to construct a new over bridge, they have not completely destroyed Kalpaalam.. instead modified it to make the present to meet the past.

Bridges in Vaigai river within Madurai city fascinated me. I made an attempt to portray it. Those who are better endowed than me are invited to improve upon this, because these bridges deserve better tribute >>>>>>> more on bridges in Vaigai

I acknowledge Mr. Karunakaran (2003) and Mr. Udayakumar (2009) MSW –Community Development students for their field work support

Paavalareru Perunchitranaar - பாவலரேறு பெருஞ்சித்ரனார

முகத்திற்கு அழகு ஒப்பனை! மனதிற்கு அழகு உயர்ந்தவர்களை எண்ணி உருகுதல்

திராவிடர் கழகத்தைச் சேர்ந்த நண்பரொருவர்தாம், பாவலரேறு பெருஞ்சித்ரனாரின் எழுதுக்க்களுக்கு என்னை அறிமுகப்படுத்தினார். பகைவர் கூட குறைசொல்ல முடியாத தமிழ், பாவலரேறுவின் தமிழல்லவா?. தனித் தமிழில் கூட இவ்வளவு சுவைபட எழுதமுடியுமா என்று எவரையும் வியக்க வைக்கும் தமிழல்லவா? பாவலரேறுவின் தென்மொழிக்கு வாசகனானேன். என்னுடைய விரிவான கடிதங்கள் ஒன்றிரண்டு கூட தென்மொழியில் பிரசுரமாயின.
அறிமுகப்படுத்திய அதே நண்பர் தாம் பாவலரேறுவின் "வாழ்வியல் முப்பது" என்ற சிறு கவிதைத் தொகுப்பைப் பரிசளித்தார். பாவலரேறு தமிழையும் கடந்து மானுடத்தை நேசித்ததற்கு அது ஒரு அடையாளம்.
வருடங்கள் கடந்தன். பாவலரேறு பல காரணங்களால் உளவுத் துறையின் கண்காணிப்பிற்கு உட்படுதப்ப்பட்டார். அறிமுகப்படுத்திய அதே நண்பர், ஒரு நாள் என்னைத் தேடி வந்தார். அவருக்கு நெருக்கமான உளவுத்துறை நண்பர், அவரிடம் என்னைப் பற்றியும் விசாரித்திருக்கின்றார்.

முன்பின் தெரியாத யாராவது, தமிழ் தீவீரவாதம், இலங்கை பிரச்சினை பற்றி வாயைக்கிளறினால் கவனமாகப் பேசும்படி கேட்டுக்கொண்டார். அதற்கு முன்னரே எனக்கு அறிமுகமில்லாத ஒருவர், நான் சந்தேகப்படாத அளவு இதைப் பற்றி பேசிவிட்டுச் சென்றுவிட்டார். இந்த மாதிரி மொக்கைகளைஎல்லாம் பட்டியலில் சேர்த்து ஏன் உயிரை வாங்குகிறீர்கள் என்று அவர் அலுவலகத்தில் கோபித்து இருப்பார்.
மதுரையில் அப்போது பிரபலமாயிருந்த இன்னொரு தமிழ் அறிஞ்ரும் கூட என்னை எச்சரிக்கை செய்தார். பாவலரேருவுக்கு பல பிரச்சனைகள். தென்மொழி வெளியீடு சிக்கலுக்கு உள்ளானது. தொடர்புகள் விட்டுப்போயின. நான் ஒரு சராசரி வாசகன் தானே!
92 ல் கல்லூரி சார்பாக ஒரு இதழ் தயாரிக்கும் பணி எனக்கு கொடுக்கப்பட, இட நிரப்பலுக்க்காக (gap filling) என் மனதில் பட்டது பாவலறேருவின் வாழ்வியல் முப்பது. எங்கள் கல்லூரியில் பாவலறேரு பற்றி யாருக்கும் தெரியாது. பாவலறேருவின் கவிதைகளைப பிரசுரித்து அவர் பெயரைப் போட்டிருந்தால் யாருக்கும் தெரிந்திருக்காதுதான்.அட்சேபிதிருக்கமாட்டார்கள் தாம். இருப்பினும், பிரச்சனை தவிர்க்க பெயரைப் போடாமலே பாவலறேருவின் கவிதைகளைப் போட்டுவிட்டேன்.அது தவறுதான். ஆனால் மரியாதையை மனதில் கொண்டு செய்ததால் மனசாட்சி உறுத்தவில்லை.

சமூகப் பணி இதழைப படித்த, அப்போது மதுரையில் "உங்கள் உடல் நலம்" என்ற பத்திரிக்கையை நடத்தி வந்தவர் (பெயர் நினைவிலில்லை), எங்கள் இயக்குனரிடம் அக்கவிதைகளைப் பாராட்டியது மட்டுமல்ல, அவருடைய இதழில் மறுபிரசுரம் செய்ய விரும்புவதாகச் சொல்ல, நானே அவரைத் தேடிச்சென்று, அது எங்களுடைய கவிதையல்ல என்று சொல்லி "வாழ்வியல் முப்பதை" அவரிடம் கொடுத்து விட்டு வந்தேன். அப்பொழுது எனக்கு தெரிந்திருக்கவில்லை, ஒரு பொக்கிசத்தை இழக்கின்றேன் என்று.
இடையில் நான் தேடியும் வாழ்வியல் முப்பதோ, சமூகப் பணி இதழோ எனக்குக் கிடைக்கவில்லை. பாவலரேறுவின் கவிதைகளை சிறு சிறு “பேனர்களாக்கி” கல்லூரியில் வைக்கும் எனது ஆசை நிராசையாகிப் போனது.
சமீபத்தில் கல்லூரி பணியாளர்கள் பழைய ஆவணங்களை கிளறிக் கொண்டிருந்தபோது, சமூகப்பணி இதழ் கிடைக்க நான் அடைந்த மகிழ்ச்சிக்கு எல்லையே இல்லை. பாவலரேறுவின் சில கவிதைகளை பலர் பார்வைக்கு வைக்கலாமே என்ற மகிழ்ச்சி. “யான் பெற்ற இன்பம் பெருக இவ் வையகம்” (தென் மொழி பதிப்ப்பகத்தார் இந்த ஆர்வத்தின் பின்னணியில் இருக்கும் நல்லெண்ணத்தைப் புரிந்துகொண்டு மன்னிப்பார்களாக)

பாவலரேறுவின் கவிதைகளில் சில

ஊக்கமும் முயற்சியும் உண்மையும் நேர்மையும் ஆக்க வினைகளும் அடிப்படைக் கொள்கைகள்! ஏக்கம் அகற்று ஏறு போல் வினை செய்! தாக்கும் இழிவுகள் தாமே அகன்றிடும்!	ஒழுக்கமே உன்றனை உயர்த்திடும் படிநிலை இழுக்கம் இழுக்கு! இழிவுரும் அதனால் பழக்கம் கொடியது! பண்பு பொன்மகுடம்! இழக்கும் பொழுதுகட்கு ஈட்டம் நினைந்து பார்!	உண்மை வலியது! உள்ளமும் வலியது! திண்மை தருவதும் தேர்வதும் அதுதான்! மண்மேல் அனைத்தும் மடிந்து மட்குவன! எண்மேல் எண்ணிய ஒருவனாய் இரு நீ!
உள்ளம் விழைவதை அறிவினால் ஓர்ந்து பார்! தள்ளத் தகுவன உடனே தள்ளுவாய்! தள்ளத் தகாதென்று அறிவு தேரவதை கொள்ள முயற்சி செய்! கொடு நினைவகற்று!	உயர்வாய் நினைப்பவை உன்னை உயர்த்தும் ! மயர்வாம் நினைவுகள் அறிவையும் மயக்கும்! துயர்வுரும் வினைக்குத் துணிவு கொள்ளாதே! அயர்வின்றி இயங்கு ஆக்கம் துணைவரும்!	உயிரை மலர்த்து உணர்வை அகல் செய்! பயிர், நீ! கதிர், நீ! பழம்பெரு வான், நீ! துயர் கொள்ளும் சிறிய துகளிலை; நீ, ஓர் உயிர் ஒளிப் பிழம்பு: உலக உடம்பு!
மாந்த ஒளி நீ மந்த விலங்கில்லை! ஏந்தல் என நட! இளைத்தும் தலை நிமிர்! காந்தப் பார்வையால் மக்களைக் கவர்ந்திழு! சேந்து, அவர் நினைவை செம்மை நினைவு வார்!	உன்றன் விழிகளை உயர்த்துக வானில்! உன்றன் செவிகளை உலகெலாம் பரப்புக! குன்று பார்! கதிர் பார்! கோடிவிண் மீன் பார்! நின்று பார்! நடந்து பார்! சிறுநீ, உலகம்!	உயிரை மலர்த்து உணர்வை அகல் செய்! பயிர், நீ! கதிர், நீ! பழம்பெரு வான், நீ! துயர் கொள்ளும் சிறிய துகளிலை; நீ, ஓர் உயிர் ஒளிப் பிழம்பு: உலக உடம்பு!

His Holiness Kundrakudi Adikalaar. தவத்திரு குன்றக்குடி அடிகளார்

குன்றக்குடி 45 வது குரு மகா சந்நிதானம் திருவருள் திரு தெய்வசிகாமணி அருணாச்சல தேசிக பரமாசாரிய சுவாமிகள்.

நாகனாகுளம் என்ற கிராமத்தில், களப் பணியின் மூலமாக நான் எடுத்துக் கொண்ட ஒரு சமூக மாற்று உருவாக்க முயற்சியில், அதுவும் ஒரு கோயில் கட்டி, அதன் மூலமாக, "கோயிலைத் தழுவிய குடிகளும், குடிகளைத் தழுவிய கோயில்களும் என்ற அடிகளாரின் எண்ணத்திற்கேற்ப எடுக்கப்பட்ட முயற்சியில், பின்னடைவு ஏற்பட, அதைத் தெரிந்து கொண்ட அடிகளார், உற்சாகப்படுத்து முகமாக, அவ்வூருக்கே வந்து சென்றதும், அதைத் தொடர்ந்து என்னைக் கனிவுடன் அரவணைத்துக் கொண்டதும், எனக்குக் கிடைத்த மிகப் பெரிய ஆசிர்வாதம். அதன் பின் அவர் காலடியில் அமர்ந்து பலவற்றைக் கற்றுக் கொண்டேன். அதிகாலை 3 மணியிலிருந்து 5-30 மணி வரை அடிகளாரின் சொந்த நேரம். பல நாட்கள் அந் நேரத்தில் அவர் காலடியில் அமர்திருந்திருக்கின்றேன்.கண்ணில் நீர் தளும்ப சமூக அவலங்களைப் பற்றி அவர் பேசுவார்..சைவமும், தமிழும் கடந்த இன்னொரு முகம் அவருக்கு இருந்தது. அம் முகம் இன்னும் அழகாகவும், பேரொளி மிக்கதாகவும் இருந்தது. அந்த அழகை, பேரொளியை நானும் தரிசித்திர்க்கின்றேன்...என் மாணவர்களுக்கும் காட்டி இருக்கின்றேன். எங்கள் மாணவர்கள் அவரிடம் செல்லும் போதெல்லாம் காரைக்குடியில் இருந்து உணவும், சிற்றுண்டியும் வரவழைப்பார். அந்த அன்பு..அரவணைப்பு..சாமீ! இந்த மக்களின் மேம்பாட்டிற்கு எங்களால் ஆன வகையில் ஏதாவது செய்து கைம்மாறு காட்டுவோம் சுவாமி!

குன்றக்குடியும், குன்றக்குடி அடிகளாரும் தமிழர்களால் அறியப்படாத வார்த்தைகளல்ல. அறிவியல், ஆன்மீகம் இரண்டும் சரிவரக் கலந்து வார்த்தெடுக்கப்பட்ட அதிசயமாக வாழ்ந்தவர் குன்றக்குடி அடிகளார். அதானால்தான் என்னவோ, கருப்பு, சிவப்பு, காவி நிறங்களைத் தங்களின் ஆளுமை மற்றும் கொள்கை நிலைப்பாடாகக் கொண்டவர்களால் அப்போதும், இப்போதும் மதித்துணரப்பட்டு போற்றப்படுகிறார்.
அடிகளாரின் ஆன்மிகம் மற்றும் தமிழ்ப் பணியை நான் எழுதித தெரிந்து கொள்ளுமளவிற்கு தமிழர்கள் துரதிருஷ்டசாலிகள் அல்ல. இருப்பினும், அடிகளாரைப்பற்றி, அவருடைய இன்னொரு பரிமாணமான, ‘வளர்ச்சிப் பணியாளராக’ குன்றக்குடிக்கும், தமிழ்நாட்டிற்கும் செய்த பங்களிப்பைப் பற்றி எழுதுமளவிற்கு என்னிடம் எண்ணற்ற நினைவலைகள் நிரம்பியுள்ளன.

திட்டமிடலும் தியானமும்
நமது தேசத்திற்கு திட்டக் கமிஷன் உள்ளது மாதிரி, குன்றகுடிக்கும் ஒரு திட்டக் குழுவை ஏற்படுத்திச் செயல்பட்டார். அந்த கிராமத் திட்டக் குழு என்ன செய்தது என்பதற்கு, மறைந்த நமது பிரதமர் அன்னை இந்திரா தனது கடைசி விருப்பமாகத் தெரிவித்த, 'இது மாதிரியாக என் நாட்டின் எல்லாக் கிராமங்களிலும் இருக்க வேண்டுமென்று விரும்புகிறேன்' (this is what I want for all my villages) என்ற வாசகங்களே அத்தாட்சி. ஒருவேளை அன்னை இந்திரா சுடப்படாமல் இருந்திருந்தால், குன்றக்குடி அடிகளாரை தேசிய அடையாளமாக்கி இருப்பார்.

'Micro Plan" என்ற பெயரில் மெத்தப் படித்தவர்கள் கூட கிராமக் குறுந்திட்டங்களை கொச்சைப்படுத்துகிறார்கள். ஆனால் குன்றக்குடியில் அடிகளார் நடத்திய திட்டக் குழுவோ, தேசியத் திட்டக் குழவிற்கு இணையாக, ஏன்..அதைவிட மேலான அர்ப்பணிப்புடன் செயல்பட்டது. மாதம் ஒருமுறை குன்றக்குடியில் நடந்த மாதாந்திர பொதுப் பரிசீலனைக் கூட்டங்களில் (Monthly General Review Meeting) கலந்து கொள்ள வாய்ப்புக் கிடைத்தவர்களுக்குத் தெரியும்..."திட்டமிடலை" குன்றக்குடி அடிகளார் தவமாக்கியிருந்தார். திட்டமிடலும் தியானம் செய்வதும் அடிகளாரைப் பொறுத்த மட்டில் இரு வேறு காரியங்களல்ல. லெனினையும், நேருவையும் இந்த வகையில் தன் குருநாதர்களாகப் பாவித்தார்.

பசுவோடு படுக்கணும்

குன்றக்குடியில் கூட்டுறவு பால் பண்ணை ஒன்று செயல்பட்டு வந்தது. கால்நடை வளத்தைப பெருக்க விரிவாக்க மையத்தையும் குன்றக்குடியில் ஏற்படுத்தி இருந்தார். நான் கலந்து கொண்ட ஒரு மாதாந்திரப் பரிசீலனைக் கூட்டத்தில், பண்ணையின் செயல்பாடுகள் பரிசீலிக்கப்பட்டது. பால்வற்றியும் சினையாகமலும் ஏழெட்டு பசுக்கள் பல மாதங்களாக இருந்தும், முந்தைய மாதங்களில் அதைப்பற்றி பேசியிருந்தும், பிரச்சனை தீர்க்கப்படாமல், மீண்டும் நொண்டிச் சமாதானம் சொல்லப்படுவதைக் கேட்ட அடிகளாருக்கு உண்மையிலே கோபம் வந்துவிட்டது. கூட்டம் முடிந்து பண்ணைப் பொறுப்பாளரிடம் பேசிய போது, "சாமிகிட்டே தப்பிக்க முடியாது. இன்றைக்கு நானாவது பசுவோட படுத்து ஒரு வழி செய்ய வேண்டும்" என்று சலித்துக் கொண்டார்.அதன்பின் சரியான செயற்கைக் கருத்தரிப்பு முறைகளைக் (artificial insemination) கையாண்டதன் மூலம், அடுத்த மாதம் அப் பசுக்கள் எல்லாம் சினைபிடித்தன.

கைவசமுள்ள தொழில் நுட்பத்தைப் பயன்படுத்தி சாதாரண விவசாயி வாழ்வை மேன்மையடையச் செய்வதுகூட கடவுள் வழிபாடுதானே! மஹரிஷி மகேஷ் யோகி, ஓஷோ போன்ற மகான்களும், இப்போதைக்கு ரவிசங்கர்ஜி, ஜக்கி வாசுதேவ் போன்றவர்கள் தியான முறைகளை வகுத்துக் கொடுத்தது மாதிரி, குன்றக்குடி அடிகளார் கிராம மேம்பாட்டிற்கு பல (வழிபாட்டு) முறைகளை வகுத்துக் கொடுத்தார்.

மாறுவாங்க! நிச்சயம் மாறுவாங்க!
நாற்றுப் பாவும் போதும், நெல்மணி திரளும்போதும் குன்றக்குடியில் கணமாய் நீருக்கு தட்டுப்பாடு ஏற்படுவதுண்டு. இதைப் போக்க, சமுதாயக் கிணறுகளை ஏற்பாடு செய்து, மின் தட்டுப்பாடு இருந்தாலும், காற்றாலை மூலமாக மோட்டாரை இயக்க வச்த்தியுள்ளதாக்கி இருந்தார். குன்றக்குடி சமுதாயக் கிணறுகளை நிர்வகிக்க கூட்டுறவு பாசன சங்கத்தையும் ஏற்படுத்தி இருந்தார். ஆனால், நீர்த் தட்டுப்பாடன நேரத்திலும் கூட மோட்டாரை இயக்காமல், "கண்மாய் நீரிலுள்ள சத்து கிணற்று நீரில் இல்லை. அதுவும், கரண்ட் மோட்டார் வழியாக தண்ணீர் வரும் போது, நீரிலுள்ள கொஞ்சநஞ்ச சத்தையும், கரண்ட் உறிஞ்சி விடுவதால், சக்கைத் தண்ணியைப் பாய்ச்சி என்ன ஆகப் போகிறது என்பதால் மோட்டாரை இயக்கவில்லை" என்று சங்கப் பொறுப்பாளர் சொன்ன விளக்கத்தால் அதிர்ச்சியடைந்து, அடிகளாரிடம், “சாமி! இம் மக்கள் திருந்த/ மாற இன்னும் எவ்வளவு காலமாகும்? என்று நான் கோபப்பட்டு கேட்டேன். அடிகளாரோ, “மாறுவாங்க!நிச்சயம் மாறுவாங்க! ஒரு காலக்கெடு வைத்து மக்களை மாற்ற முடியுமென்று நினக்கிறீர்களா? அது திணிப்பாகிவிடதா? அவர்கள் நடப்பதற்கு ஏற்ற பாதையைச் செப்பனிட்டுக் கொடுப்பதே என் கடமை. பாதை நன்றாக இருந்தால் பயணிக்க தூண்டப்படுவார்கள் தானே?

உலகெங்கிலுமுள்ள வளர்ச்சிப் பணியாளர்கள், இன்றைக்கு முக்கியத்துவம் கொடுத்துப் பேசும், ஏழைகள் ஏறிச் செல்ல ஏதுவான சூழலை (creating an enabling environment) இருபது வருடங்களுக்கு முன் அடிகளார் குன்றக்குடியில் செயல்படுத்தினார்.

முருகப் பெருமானிடம் பார்த்த அரிவாள் சுத்தியல்
பலமுறை, சமூகப்பணி (சமுதாய முன்னேற்றம்) மாணவர்களைக் குன்றக்குடிக்கு களப்பணிக்காக அழைத்துச் சென்றுள்ளேன். திட்டப் பரிசீலனைக் கூட்டங்களில் நாங்கள் பார்வையாளர்களாக அனுமதிக்கப் படுவதுண்டு. அப்படி ஒரு கூட்டத்தில், குடிகாரக் கணவன் ஒருவன் தன் மனைவியை நடுத்தெருவில் அடித்த பிரச்சினை பற்றி விவாதம் எழுந்தது. மாணவர்களைப் பார்த்து அடிகளார் அபிபிராயம் கேட்க, ஒரு மாணவி எழுந்திருந்து, "குடிப் பழக்கம் ஒரு நோய். நடுத்தெருவில் தன் மனைவியை அடித்த கணவனுக்கு கவுன்சிலிங் கொடுக்க வேண்டுமென்று” கூற, எதையும் பேசாமல் இருந்ததை விட இதையாவது பேசினாகளே என்று நான் கருத்து சொன்ன மாணவியை பெருமிதத்துடன் பார்த்தேன். சில வினாடிகள் அமைதி காத்த அடிகளார், என்னைக் கேலியாகப் பார்த்து, "மாணவர்களை நல்லாத்தான் கெடுத்து வைத்திருக்கின்றீர்கள்" என்று சொல்லிவிட்டு, கருத்து சொன்ன மாணவியைப் பார்த்து, "மனைவியை நடுத்தெருவில் அடித்த கணவனைப் பெண்கள் கூட்டமாகச் சேர்ந்து விளக்குமாற்றால் அடிக்க வேண்டும் என்று சொல்லிஇருந்தால் நான் மகிழ்ச்சி அடைந்திருப்பேன்" என்று சொன்னார். அதைத் தொடர்ந்து கவுன்சிலிங் என்ற கருத்தாக்கத்தையும், அதன் பின்னணியில் இருந்த அரசியல், பொருளாதாரக் கோட்பாடுகளையும், கவுன்சிலிங்கால் எதைச் செய்ய வேண்டும், எதைச் செய்யக்கூடாது என்று விளக்கமும் கொடுத்தார். அந்த சில நிமிடங்களில், முருகப் பெருமான் கையிலிருந்த வேலைக் கீழே வைத்துவிட்டு, அரிவாள் சுத்தியலுடன் நிற்கின்ற பிரேமை ஏற்பட்டது.

உள்ளங்காலில் முளைத்த மயிர்

கம்பன் வீட்டுக் கட்டுத்தறியும் கவிபாடும் என்று வார்த்தையாடல் உண்டு. அது உண்மையென குன்றக்குடியில் உணர பல சந்தர்ப்பங்கள் ஏற்பட்டது. அடிகளாரின் உரைகளில், எழுத்துக்களில் தென்பட்ட பண்பையும், நாகரீகத்தையும் குன்றக்குடியில் பலர் உள்வாங்கி இருந்தார்கள்.

குன்றக்குடி மக்ளிர் மேம்பாட்டுப் பணியில் ஈடுபட்டு இருந்த அம்மையார் ஒருவரின் 93 வயதான தயார், அடிகளாரிடமும், அவருக்கு முந்தய மூன்று மடதிபதிகளிடமும் சேவை செய்தவர் என்று கேள்விப்பட்டு அவரைப் பார்க்கப் போயிருந்தேன். பேச்சு வாக்கில், 'அடிகளாருக்கும், அவருக்கு முன்பிருந்த மடாதிபதிகளுக்கும் என்ன வித்தியாசத்தை உணர்நதீர்கள்" என்று கேட்டதற்கு, 'வித்தியாசமா? அவர்களுக்கு உள்ளங்காலில் மயிர் முளைத்திருந்தது. இவருக்கு இல்லை' என்று சுருக்கம்காக முடித்து விட்டார்.

என்ன ஒரு நாகரீக வெளிப்பாடு?. உள்ளங்காலில் மயிர் முளைத்தது என்பதை எப்படி வேண்டுமானாலும் உருவகப்படுதிக்க் கொள்ளலாம். என்னைப் பொறுத்தமட்டில் உள்ளங்காலில் மயிர் முளைத்ததை 'மடமுண்டு தானுண்டு' என்று முந்தய மடாதிபதிகள் இருந்ததாக எடுத்துக் கொண்டேன்.

நான் அறிந்த வரையில் நாளொன்றுக்கு சராசரியாக அடிகளார் 250 கி.மீ. வரை பயணம் செய்தார். அவருடைய தினப்படி நிகழ்ச்சி நிரல் அதிகாலை 3 மணியில் இருந்து இரவு 12 மணி வரை நீடித்தது.

காஜாவிற்கு வரும் வாழ்த்து

1989 ல் நான் மாணவர்களை குன்றக்குடிக்கு அழைத்துச்சென்ற போது, காஜா முகைதீன் என்ற மாணவரும் வந்திருந்தார். ஆசிரமக் குறிபேட்டில் அவர் எழுதிய குறிப்பில் இருந்து, அவரின் பெயரைத தெரிந்து கொண்ட மடத்தினர், அந்த வருடம் காஜாவிற்கு அடிகளார் கையெழுத்திட்ட வாழ்த்து மடல் அனுப்பிஇருந்தனர். காஜா முகைதீன் படிப்பை முடித்து பலப்பல வருடங்களாகிவிட்டது. அடிகளாரும் நம்மிடையே இல்லை. இருப்பினும் மடத்தில் இருந்து வாழத்து மடல் அனுப்பும் பாரம்பரியம் இன்றும் தொடர்கிறது. வருடாவருடம், காஜா என்னும் சாதாரண மாணவனை நினைவில் வைத்து குன்றக்குடியிலிருந்து வரும் வாழ்த்து மடலைப் பார்க்கும் போதெல்லாம் நான் நெகிழ்ந்து போகிறேன்...குன்றக்குடி அடிகளார் என்ற மகா முனிவருடன் எனக்கேற்ப்பட்ட அறிமுகத்தால்.
நன்றி! இறைவா..நன்றி!

Sri. Vijay Mahajan

Though I have not seen Sri. Vijay Mahajan (Founder of Pradhan and Basix) personally,  my regard for him is growing day by day for his contribution to build a knowledge and practice base to the field of development. I have met youngsters, graduated from premier institutions, inspired by Sri. V.M. taken up development .

When one of my student Mrs. Nirmala who is with ISLP gave me a copy of “Resource Book for Livelihood Promotion” co-authored by Sri. V.M., I was impressed by the content and that made me to translate it in Tamil, so that the message can reach the grass root level workers, who cannot read the original in English. It may take some more time to get it published in Tamil. (Is not Nirmala?)

When I saw the January issue of “Seminar’ Monthly, I opened those exact pages of Sri. V.M’s article “Scaling up Social Innovation”. Mahajan is known for his holistic  and integrative thinking and his article is an expression of his inner self. By going through that five page article, one can understand, how individuals and institutions enriched the efforts of development through their socially innovative ideas. The article  is not only a concise history of innovative development efforts and contains practical steps that can be taken up to speed / scale up social innovation. Mahajan concluded that “social innovation incubated in the voluntary sector must learn to embrace state or market institutions for scaling up, otherwise thousands of bonsai innovations may bloom, but society’s big problems will remain unresolved”.

I am happy that when I read the Resource Book for Livelihood Promotion, I conceived a poster with one of my friend Mr. Rajesh and ISLP faculty used it in their training.

When I read Mahajan again I thought of converting it into a mind map. I feel that development can be taught better, if we incorporate more and more ICT tools.

I considered my self as a computer illiterate, learned computer by using it. Those who see the mind map presented here based on Mahajan’s article, find that the map is self explanatory, this post has achieved its mission. If any one who are better skilled in using computer can make the article as an interesting teaching material with animations and hyperlinks. I hope that, I will be fortunate enough to see such a material very soon.